Kim demiþ sana yaþlýsýn diye, Hangi genç anne, Çocuklarý her zenginliði, Doya doya yaþasýn diye, Uyarak ilk günkü tempoya, Döner bir o yörüngede, Bir bu eksende... Nedir yaradýlýþýndaki sýr, Býkýp usanmadan dönüp durdun bilmem kaç milyar asýr! Nasýl olur da hiç soluklanmazsýn, Vaktini saatini hiç þaþýrmazsýn? Döner Allah, döner dönersin, Nasýl dayanýr bu tempoya, Yaþlý olsa bu koca dünya!
Varsa yavrularýn, Sen de varsýn. Sen bu kafayla, Daha çok döne döne, Kâh Güneþ’e, Kâh Ay’a yalvarýrsýn. Lakin yalvarýp yakarmakla bitemez senin çilen; Vah zavallý, Vah saçý baþý tarumar Dünya...
Hele çocuklarýndan bir cins var ya... Hani överken ele güne, Sýðdýramadýðýn yere göðe, Yeryüzü az gelmiþ de Yönelmiþ uzaya, Buluþlarýný bitiremediðin saya saya, Hani malik olan o güvensiz soya… Ýnsan denilen mahlûk var ya, Ne çileler verdi sana, Ne çileler çektirecek daha. Vah zavallý, Vah baðrý kar, yüreði nâr Dünya!
Hatýrlar mýsýn, Salýverdiðin þen rüzgârlara, Nefti güzelim saçlarýn, Ne uzun, ne boldu? Haklýydý kýsýr gezegenler, Bu güzelliði kýskanmakta. Kurdunun kuþunun yuvasýydý o, Çocuklarýnýn temiz ve aziz havasýydý. Söyle þimdi ne oldu? Senin o güzelim saçlarýný, Kýsýr gezegenlerin çocuklarý mý Piþecek tavuk gibi yoldu? Vah zavallý, Vah kaþý gözü humar Dünya!
Nasýlsa ana zengin, ana güçlü, Kolay kýrýlmaz kanadý kolu, Vur kazmayý, Karný altýn, gümüþ dolu, Vur kazmayý aðzýna, burnuna, Vur midesine, karnýna, Çýkmasýn yarýna, Boþalt baðýrsaklarýný dýþarýya... Buna dinamit derler, Bu çelik burgulu boru, Bu da siyanür… Aha petrol, aha kömür! Böyle kemirdiler zavallýnýn içini dýþýný, Düþünmediler: Ýçi boþ dünya dengesini nasýl korur; Pehlivan güneþin cazibesine, Ya da bir baþka yýldýza, Nasýl karþý durur? Vah zavallý, Vah gönlü inkisar Dünya...
Bitmedi senin çilen, Yüreðini delen, Top ve tüfeklerin devri gibi, Çabucak bitivermeyecek de, Þimdi bombalar patlýyor hem de nükleer... Ve füzeler deliyor gözlerini… “Big Bang “ derken kahin, Büyük patlamalar peþinde hain oðlu hain! Dayanamýyor düþüncesine bile, Benim taþ yüreðim. Bu þiddete, bu ihanete, Nasýl, nasýl dayanacak, O senin yumuþacýk ana yüreðin! Vah zavallý, Vah aklý fikri bizar Dünya...
Hani sana can veren, Billur kanýnýn rengi; Bizim için bereketli memelerinden, Salýverdiðin o mübarek su! Þimdi ona zehir kattýlar hem de yasal, Her zerresinde bir baþka kimyasal, Þifa yerine, kanser akar oldu, Hayat yerine, ölüm... Sana kasteden babam olsa, Boðazlayasým gelir ya doðrusu… Ama ne çare... Vah zavallý Vah bakýþý gülüþü manidar Dünya!
Ya senin pýrýl pýrýl, Ýçimizi sevgiye boðan o masmavi gözlerine, Fýrlatýlan nükleer baþlýklý füzeler, Kör etmediyse; Hainlerin zehirli gazlarý ne güne! Nefes alamaz oldum ben, Sen hem gözlerinden oldun, Hem ciðerlerinden! Ne çileler verdi sana, Ne çileler çektirecek daha… Vah zavallý, Vah göðsü geniþ, gönlü dar dünya!
Biliyoruz anam, çok deðil yaþýn, Býraksak daha asýrlarca bizim için dört dönersin! Her þey çocuklarýn için , Bitmez senin suyun ekmeðin aþýn… Onca acýn, kaygýn, telaþýn, Dikkatin, meþakkatin, dirayetin… Ve samimiyetin… Ve göðün, nefesin ve sesin… Suyun sütün, etin, tüm bereketin, Harca harca bitmez bütün servetin … Hepsi yavrularýna, En çok da insan sandýðýn evlatlarýna… Ancak yaklaþtý akýbet dediði gibi ayet’in: “Ýnsanlarýn hesap zamaný yaklaþtý. Onlar ise hâlâ gaflet içinde, yan çizip aldýrmýyorlar.” Vah, buzullarý eriyip küçülen , Vah,göðü eriyip kitap gibi dürüleceði gün intizar dünya!,
Ve biliyoruz anam, Ýhanetlerimizden sarsýlýrsa yüreðin , Kopar depremler… Biz savaþýnca patlar fýrtýnalar, kasýrgalar… Daralýnca gönlün , Kabýna sýðamaz okyanuslar, Çok üzdüðümüzde seni, Gözlerinden seller akar… Biliyoruz anam, Sen bizi yaþatmak için dört dönmektesin, Lakin nafile! Kurtuluþ yok gayri laf ile, Aþaðýnýn aþaðýsý soysuz yok etmeye ahdetmiþ hepimizi bir kere, Etmiyor bile Etmiyor kimseyle müzakere. Biliyor narsis cani, Ana da bizim gibi bir fani, Tadýný çýkarýyor her anýn… Sera gazlarýyla boðuluþunu gördükçe Dünyanýn… Ýlah gibi görür ki kendini o sadist, Biterse dünyada hayat, Yeniden düzenlenecek sanýr kendisi için kainat! Ýster ki: Yetiþkinler vefa diye yalansýn, Çocuklar kedi köpekle oyalansýn, Yaþamasýn yeryüzünde sadakat… Kurbaða misali usul usul suyu ýsýnsýn ki insanlýðýn, Olmasýn hiç bir evlat, Olamasýn ana katline mani!
Necip ZEYBEK [ /kalin ] Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.