Cildi daðýldý, Yapraklarý sarardý bu kitabýn. Sen bembeyaz sayfada ilk sözcük, Lakin ne denli lirik, Ne denli etkili oldu o ilk hitabýn. Ah neler anlattý dedene, Bir bilsen yüzündeki gülücük, Ve o ýslak öpücük…
Ah be yavrum, Sarýldýðýnda sana bu ak býyýk, ak sakal, Nasýl parlamasýn gözleri, Ve nasýl titremesin elleri… Kaç defa geçmiþtir avucuna böyle müstesna, Böyle deðerli bir altýn, Dünya mülküyle alýnamazsýn ki sen satýn... Nereden bileceksin, Baharýndasýn sen daha hayatýn?
Kim ne derse desin, Altmýþ yýllýk saltanata son verdi sesin, Sen nadidesin, Çünkü Yaradan’ýn hediyesisin!
Ne lüzum uzun uzun anlatmaya, Almak seni kucaðýna, Yetti üstündeki ölü topraðý atmaya, Kuvveti vardý çünkü gülücüklerinde bin atýn…
Ah be evlat, Eti budu ne ki bu ihtiyarýn, Ýçinde uyanan heyecana bile yetmiyor, Yetmiyor biriktirdiði sözcükler… Ve anlýyor ki, Sevginin gücünü anlatmaya, Kudreti yetmez hiçbir sanatýn!
Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.