Ey, asker arkadaþým, Sýcak yaktý, Ýþledi mi soðuk iliklerine dek? Neden giderek, Kavruk bir hal alýyor gümüþ çehren?
Kaç tertip geldi de gitti, Olmadýðýndan mý kütükte adýn, Sen hala terhis olamadýn? Neydi ki suçun, Yýllar yýlý hep ayný yerde nöbet tuttun.
Eðilmiþ boynun, Kamburlaþmýþ belin, Yorgunsun belli. Yere deðmiþ dallarýn, Kimbilir uykusuz kaç gece geçti böyle, Yok der gibi bakýyor yarýn, Oyuk ve bezgin, Fersiz gözlerin, Sen, nelere þahit oldun ki öyle?
Daha dün akþam, Çocuklar gibi koþup oynuyordu rüzgarla yapraklarýn. Bugün ne oldu, donup kaldýn; Neden bozuk bu kadar asabýn?
Öyküsünü dinledin, Sen kaç kahraman erin; Belki þahit de oldun nice yiðitliklere. Lakin çekilmiþ gibi yapraklarýn özsuyu, Neden solgun benzin? Dostundur seher yeli, Fýsýldadý mý, Dün geceki kalleþ pusuyu? Ulaþtý da þehitlerin haberi; Yas mý tutarsýn yoksa sen sabahtan beri, Ey mübarek, Üzüntüden kapkara olmuþ meyvelerin. Bilirsin, Bir senin üstüne var, Kuran’da yemin, Bir zeytinin…
Üzülme, Þehitlik, peygambere en yakýn paye. Verilmez öyle paþaya, beye. Allah yüce, Vatan tek, Uðurlarýna can verilerek, Girilmez toprak altýna; Çýkýlýr semaya,erilir en üst mertebeye, Ulaþýlýr peygamber katýna,
Ey bu topraðýn caný,fidaný Ýncir aðacý, Üzül kederlen, Kolay deðil bu acý, Analar umudunu yitirmiþ,babalar koçlarýný... Bir yeþil dalýný kaybetmiþ bu toprak. Yüreðin ezilsin, acýsýn, Üzül,kederlenmek hakkýn. Ama dert eksilmez yana yana, Sakýn varmasýn üzüntün isyana. Tutulmaz þehitlerin ardý sýra yas. Ýyisi mi sal özündeki balý, Sebeplensin kurt, kuþ, arý. Toplansýn dallarýnýn altýnda er, erbaþ. Tadýn dudaklarda þükür olsun.
Necip Zeybek
Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.