seni
kör bir býçakla da oysalar
neþterle de
soysalar
canýmdan
mümkünü yok
ayrýþtýramazlar ruhumdan
soyundum sözü dilimden
öze varmak için
ateþe verdim bildiklerimi
bakýr bir kâsede erittim
çýrýlçýplak bir aðýt
deþiyor kalbini gecelerin
yetmiyor merhameti gündüzün
evvelim
âhirim
yanýk suretim
zâhirim
bilmediðim bütün yollarý
arþýnladým
belki bir gün sana çýkar diye
iflah olmaz
saçlarýnýn kokusuna bulanmýþ
bu ellerim
yoksun
kasýklarýnda tarifsiz bir sancý bulutlarýn
kirpiklerimde bir telaþ
dolup dolup boþalacak yaðmur
düþecek avuçlarýma anýlarým
siyah simsiyah bir taþ olsam
sergilensem kentin
en büyük meydanýnda
ve sen bembeyaz taþlarla kazýnsan baðrýma
büsbüyük puntolarla
"sabýr taþý" diye anýlsam
orta yerimden çatlasam
daðýlsam
...
Necat Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.