biz seninle
çýlgýn bir nehrin
iki farklý koluyuz
ayrý ayrý aksak da
acýlar kavþaðýnda
birleþiyor yolumuz
bilirsin
yaralarýný sevdim ilkin
sonra bir kuyuda unutup sesimi
okþadým saçlarýný çaresizliðinin
kaç kez kovuldum cennetinden
cinnetine sebep ben deðilken
ýslak bir yaprak olup
düþtüm gözlerinden
yokluðunla terbiye ediyorum varlýðýmý
kýrlangýç dualarý öðütüyorum sol(uð)umda
ve gök her aðladýðýnda
bulutlarla birleþtiriyorum avuçlarýmý
her gece
bir þiir çekiyorum
kalbimin raflarýndan
yokluðunun kenarýndan
gecenin gözlerine
sürme niyetine
fýsýldýyorum kulaklarýna kuþlarýn
henüz yazýlmamýþ hikayelerini
gece saðýr
kuþlar saðýr
zaman akrepten de aðýr
bir cenaze taþýyorum göðsümde
gök geniþliðinde
çöl dinginliðinde
büyüdükçe ufalanýyor çocukluðum
kokunu unuttuðun
mütemâdiyen tütün kokan
titrek ellerimde
hiçbir renk örtemiyor
saçlarýma düþen ak hüznü
aynalar asi
takvimler gardiyan
kelepçeleniyor gözlerim
ufuðun bittiði
o sonsuz çizgide
kelebek ölüleri biriktiriyorum
ayraç yapýyorum kitaplarýma
-ki onlar tanýktýr-
ömrümce taþýdýðým yaralarýma
çeviriyorum çetrefilli hayatýmýzýn
solgun
yorgun
ölgün
kýrgýn
sayfalarýný
bir cümle takýlýyor boðazýma
-biliyorsun acýlarý büyük küçüðüm -
sen en çok susarken güzelsin
ben de ölürken
Necat USLU
Þiirime ses/nefes olan Irmak ERÝÞ kardeþ ciðerden teþekkürlerimle
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.