düþtüm düþümden
bir gece
ayýn çýplaklýðýnda
zeytin aðaçlarýnýn
ve narlarýn
secde ettiðini gördüm tanrýya
öylece daldým varlýðýna
bir çift zeytindi gözlerin
neydi rengi
seçemedim karanlýkta
yeþil miydi siyah mýydý yoksa
kýzýl kýpkýzýl iki nardý memelerin
bembeyaz gömleðinin altýnda
dokunsam daðýlacaktý
kana bulanacaktý ellerim
tutuldu nutkum
sallandým durdum
sonsuz bir boþlukta
bir kusur aradým
kusurlarla dolu dünyada
benzetme bulamadým varlýðýna
mümkünü yok bulaþacaktým
ebrularýn sýrat olsa da
yine de koþacaktým
düþecektim alev alev yakacak
aþkýn nârýna
çektim ipini aklýmýn
göðsümün mezarlýðýnda
peygamber çiçekleriyle bezeli
bir otak yaptým sana
bilemezdim
dokunmaya kýyamayacýðýmýn
talan edilmiþ
bir gül bahçesi olduðunu
gözlerinin hüznünden
baþladým onarmaya
öptüm ýslak kirpiklerinden
bir serçenin kalbi atýyordu nabýzlarýnda
ellerin, o narin ellerin
buz kesmiþti
birer çivi olmuþtu parmaklarýn
herkesten sakladýðýn yaralarýný
mütemâdiyen kanatan
kimsesiz zamanlarda
aldým
kýrk zemzem suyuyla yýkanmýþ
yedi kat pamuktan evla
bir kundaða sardým
-annemin merhametinden doðma-
mabedimdir benim orasý
artýk korkma
…
Necat USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.