bütün uyaranlar ve ben mavimi griye boyamak isteyenlerle burun buruna kendimi geriye çeksem üstümüze yýkýlacaklar sanki öyle çetrefil býrakýlmýþ sokak/lar bir kaç adamýn emrine girer gibi
önüme baksam görmezden gelip ’yürümeye çalýþaný topa tutan geçmiþin artýklarýný’ güne özgü çiçekler eksem yol kenarlarýna yada duvar diplerine, uçurumlara görüp izlemekle yetinsem güzeli yeter mi iç çekmem
gözyaþým yalnýz senden deðil yar senin beni düþünmeden çekip gitmenden deðil yalnýz girilmiyor bu karanlýk ormana o sokaklarýmýzdan yapýlmýþ olan elimdeki lambayý yakacak biri gerek birileri bir deðirmende öðütülecek insanlar geride kalan yaþamak deðil iþte deðil sen deðilsin salt özlediðim