Umudum aþkýn karlý bir sabahýnda üþüyor
Gözlerini açýyor çýð þiirlere
Bilmem kaç gece daha geçer böyle kan ter içinde
Ýçimde kaybetme korkusu
Yüreðim yüreðim benden köþe bucak kaçýyor
Sanki bilmez gibi onsuz öleceðimi
Ölüm gibi bir sessizlik doluyor hayallere
Ne dolu dizgin yaþatýyor aþký, ne de kimse ölüyor
Çoðalan kimsesizliðim kuruyor dar aðacýný
Ciðerlerim sanki son nefesini soluyor
Son kez ýslanýyor yaþlarýmla yüzüm
Verilen ne bu ömre ne de bu cana kimse sahip çýkmýyor
Acýnýn saç diplerinde karanlýk karþýlýyor eli boþ ömrümü
Ömrüm cesedime sýðmýyor ömrüm ölümümü kabul görmüyor
Sanki yanlýþ bir senaryonun film çekimini izler gibi
O son durakta kalbim, bu sonucu kabullenmiyor
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.