nelerle karýþýyor aklým oysa öylesine düzgün, pýrýl pýrýl bir yol kýyýsýnda çiçekler, elma aðaçlarý, duvarsýz evler nereden baksan bir nehrin aktýðýný görürsün içinde suyla oynayan çocuklar, onlara öðüt veren anneler anne deyince yine içim yandý býraktýðým yerden anne dur gitme diyesim geldi bir türkü söylemek, hareket etmek için yaþa, biliyorum geç kaldým anne hep senin doðurduklarýn yüzünden yoksa tam tersi mi desem
takýlýp kalýyorum iþte böyle tam baþýnda öykünün kaleme gitmiyor elim gökyüzüne yerleþiyor ýþýklar ama yürüdüðüm yere dikkat etmek zorundayým bir baþka ’sen’e tökezlememek için kader deyip geçmemek için birde bu yolu daha güzel parlatmalýyým ki iyice içime sinsin pýrýltýlar sapmayayým yolumdan bu çiçekler çok güzel, bembeyaz, pespembe
bilirim aklým söylüyorsa yanlýþ yoktur gerek yoktur yeni bir alfabeyle baþlamaya profilime yeni bir ben eklemeye beni iyi görmeliyim önce þu yarým sözcüklerden kurtulup yarým aynalara takýlmadan açýk önümdeki kitap kurtul diyor yarým gitmek, gelmeklerde evdesin sonunda, yalnýz, olsun yürümek bütün insanlarýn harcýdýr kýsa, uzun olduðunu bilmeden her yolun elleriyle kurarlar, sallanacaklarý salýncaðý oturacaklarý yeri ellerini çalýþtýr durma hadi böyle emrediyor beynin uzan al tumturaklý yoldan orda çiçekler çok güzel, pespembe, bembeyaz!..
09.12. 2020 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.