girersem ben’den yapýlmýþ gözyaþý kuyusunun içine mancýnýk gerek çýkarmaya Ýbrahim’i þeytan seviþir yanýmda baþýmda mor çatkýlý bir düðüm aramaya çýkarým kendimi
elleri sevgili eli deðil ki her dona girer insan gönü her gülden pislik doðurur yolculuk uzak yanýndakine zehrini zerk ederken yýlan
elma veresim gelmez öfkeye ateþ ekerler yüzüme masum düþünce kývrilýr köþede çok uzak bir yýldýzda gibi pullarý dökülür balýðýn
anlaþýlýr sözler savrulur savunmamda anlarým bazen küfrün iyi olduðunu el bulamazken düþünceme dokunan tokatlar kaybolur aradan sesini serperek eteklerime
yine cýrcýr böceði olurum giyinirim eski kisvemi kadýnlýðým arada kaybolur bir kümese sürgündür yalnýzlýðým orada yuva kurarým çoluk çocuðum olur
Mevlâna sofrasýnda bir kýrýk ekmek olayým ey sevgi! bana ince gönlünden bir hýrka ver örtüneyim aþký Allah böyle yarattým desin insaný..
07. 02. 2013 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.