ben seni karanlýðýmdan doðurmuþ
yazmýþtým bembeyaz bir kâðýt aklýðýna
dudaklarým yangýn yeriyken
dokunmuþtu buz kesmiþ alnýna
sevinçlerin buruk
adýmlarýn tutuklu
telaþlýydý yüreðin
-Allah’a olan inancýmý perçinleyen gözlerin istisna-
bilmediðin bir þey vardý sevgilim
bir yaprak hýþýrtýsýna dahi
tahammülsüz göðsüm
evladýný hasretle bekleyen
bir annenin göðsü gibi
bastýrýrdý baþýný her defasýnda
unuttum
bu kaçýncý gidiþ
bu kaçýncý terk ediþ öz yurdunu
yoruldum ayný türküleri söylemekten
kalbimin kuyularýna
þimdi iki gurbet kuþuyuz
sen kýrlangýç ben kar kuþu
sen yaza meyilli
ben kýþa vurgun
aðýdýmýz yükselir artýk arþa
büyüyor içimin yangýný
yürüyorum bir istasyondan
bir iç istasyona
sürüyorum hasreti ardýmdan
geldiðim karanlýða
-olsundu diyorum olsundu kötü bitse de sonu,güzeldi gördüðüm rüya-
kimseler bilmez
içimde büyüttüðüm çiçekleri
gözyaþlarýmla sular
soluðumla ýsýtýrým
gidengerigelmez çiçeklerini
büyümezler öyle her toprakta
þu tütünle karýþýk hasret kokan
parmaklarým
dolaþýr teninde buz kesmiþ duvarlarýn
geçer týrnaklarým boynuna gecenin
kendime deðil de
siktir çektiðim boynu bükük gölgeme aðlarým
evet,evet
seni ilmek ilmek dokurken içime yokluðunda
kendime yedi kat
cehennemin dibinde
azap çektiren
bir barbarým
...
Necat Uslu
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.