Makrolaşmış İnsan Mikrosu

Gerçekleri kabullenememe gibi huylarým var,
Kabul etsem dokunacaklar sanki.
Ruhumda býçak kesitleri olacak,
Bir parça ekmek týkanacak boðazýmda.
Ne gerçek sevgiler, ne gerçekler,
Hem kendi içimde hem dýþ dünyada sahteler.
Sahtelik sadece biz insanlara özel.
Kabullenmeyiþ Yaradan’dan bize ince bir armaðan,
Yaþamla ölüm arasýndaki ince bir çizgi.
Ýçimdeki güdüleri en ters açýdan dürtüyor,
Gözlerime derin perdeler iniyor derimden.
Masum bir çocuk gibi hayallere dalýyorum,
Her hayal gerçekleri görmekle son buluyor.
Biraz gerçeküstü düþündüðümden mi bu?
Yoksa hiç hayal kurmamak gerektiðinden mi?
Büyüdükçe keyfi azalýyor hayallerimin,
Dýþ dünya somut kavramlarý tutuþturuyor eteklerime.
Ýyilik artýk gerimde kalýyor,
Yapmamaya zorlanýyorum herkes tarafýndan.
Mantýðým ve kalbimin iç hatlarýnda sürükleniyorum,
Dýþ hatlarýmda ki yolcular hep gidiyor.
Kime inansam, kime kansam, kime kanasam,
Herkes gider mi? Sorusuna takýlýp kalýyorum.
Yaþama olan isteðim kaçýyor uykularýmda bile,
Beynim denizlere fýrtýnalanmýþ bir sandal oluveriyor.
Kaybolmamak için, kaybetmemek için kendimi,
Savaþýyorum hýrçýn dünya sularýyla.
Bazen býrakasým geliyor kendimi,
Sonra geride kalanlarý düþünmek zorunda kalýyorum.
Pes etmek yok çýkacaðým bu puslu kýtalardan diyorum,
Hýrslanýyorum tüm insanoðluna.
Nefretle doluyor içim, herkesleþiyorum.
Bu sefer ben herkes deðilim diye bir ses sarýyor kalbimi,
Özüme dönme arzusuyla doluyorum.
Birileri bunu da mahvedecek,
Ettiði yere kadar giderim ya da güçlü dururum.
Güçlü tarafým aðýr basýyor ve dik durmaya çalýþýyorum,
Kamburlarýmý saklýyorum herkesten.
Oysa Nazým’ýn dediði gibi yaþayabilse keþke herkes, bende;
"Yaþamak tek ve hür ve bir orman gibi kardeþcesine."
Herkes kendi içindeki kardeþe düþman,
Etrafýna öfkeli, kendine kýzgýn.
Baþarmak için bir çaba yok,
Beklentiler hep tavan yapmýþ.
Karþýlanmayýnca anýnda kalleþlenmiþ insanlar.
Leke vurmuþlar tüm suretlere,
U lan diyorum hepimiz bir parça insanýz.
Sonra da ne güzel demiþ Asaf diyorum;
"Ýnsan olamýyorsunuz demedim, deðilsiniz dedim." diye...
Meðer ne haklýlarmýþ.
Þimdi hepsi birer birer gitti.
Ýnsan biraz olsun akýllansýn, büyüsün,
Keder herkeste var insanoðlu.
Biz bu hayatta var oldukça,
Tüm iyilikler ve kötülükler de bizimle var olacak.
Beyoðlu’nda dünyaya gelmiþ bir parça insaným iþte bende,
Sizin gibi kendi içinde, dýþarýyla yaþam mücadelesi veren.
Geçit vermeyin içinize, yüreðinizin sizinle olduðu kadar yaþarsýnýz.
Yaradan’ýn armaðanýna sahip çýkýn,
O ince çizginizi bozmayýn, bozdurmayýn.
Benim dengemi bozmayýnýz...

Alican Yýldýrým / Makrolaþmýþ Ýnsan Mikrosu
Sosyal Medyada Paylaşın: