ey çocuk! aðlatýlmýþ, kanatýlmýþ, yorulmuþ kime atýyorsun taþýný bir sevgi kuþu kanatlanýyor bak yok sayýlan bir halkýn ayak altýndan senin al yeþil örtünden al yeþil örtülere onlarýn da senin gibi çocuklarý var onlarýn da yemenileri al, yeþil oyalý analarý var ve yine yaþlý bir anne büyüttü öðretmenleri nice yokluklara göðüs gererek nice katýksýz ekmeklerle katýklarý yoksunluk katýklarý hüzün katýklarý acýydý
bilsen nasýl tüterdi bacalardan zehir, duman nasýl öksürürlerdi yarasý kanatýlmýþ evlerde eskitilmiþ bir kilim gibi dururlardý ayak altýnda çabalar dururlardý ellerini örmeye nasýl feda ederlerdi can gözlerini uykusuz gözlerle sabahlarý ederek bir ýþýk arayarak karanlýk odada
bilir misin kimi öldürdüðünü o öldürdüðün inan ki sensin senin kara kara bakan gözlerin kalemi eksik ellerin, kitabýn vurursun güneþe hasret gözlerini bölmeye yeminli, ayaðýndan çekilen topraðý
bir zümrüd-ü anka kuþu gördün mü çocuk cümle renkleri kanadýnda toplamýþ denedin mi böyle bir masal kuþu olmayý kaf daðýndan aþýp gelmiþ sevgi tohumlarý saçmýþ kan rengi topraklara!..
20. 11. 2012 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.