ellerimi ilk ateþleyen sendin ilk direniþ ateþini yakan iþçi gibi soluk almasýný öðrettin düþlerime ilk yakýlan fitilde nasýl indim daðlardan yanýna o büyük , o yalnýz topluluðun
elinin üstüne koydum elimi o gerçeði arayan ellerle birlikte yüreðinin ateþinde göstermiþtin ilk Irak’ta büyüyen yangýný çýkar odaklarýnýn yaktýðý ateþ öldürüyordu çoluk çocuk tanýmadan yine görmüyordu uygar batý batýlý
yine ihtiyacým var sana gerçek kokulu mektuplarýna söyle, sevgisizlikten çatlýyor insanlar de sýnýr tanýmýyor tamahlar yine savaþ rüzgarlarýný saldýlar doðuya yine olan masum halka olacak kirli postallar ezecek temize çekecek kendini batý saklayacak yüzünü kanlý elinin arkasýna
ellerimiz uzak uzak kalmasýn yapýlmak istenen belli sevdiðim ayýrmak ellerimizi birbirinden
baþka gidecek yerimiz yok kendimize mülteciyiz senin için döner dünya ve o bir kaç iyi insan için umutsuzluk deryasýna dalmak niçin
elinin üstüne koydum elimi..
23. 09. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.