Kayboluyor zaman akþamýn sönük gecekondu rýhtýmlarýnda Bir bir kýyýlarýna vuruyor minicik bir kýz korkusuyla Dalga dalga çarpýyor ruhuma Anlatamam gördüklerimi ufka doðru kaybolanlarý Darmadaðýn oluyor ruhum Kuþlar karanlýk diyarlara doðru göçüveriyor nedense Bir derin uðultu kaplar rýhtýmlarý Derin bir sessizliðin sisleri Dalýyor bedenim ufacýk kaldýrýmlardan Eski düþ ormanýnda kayboluyor bedenim Rýhtýmlardan ayrýlýk mektuplarý geliyor Geçmiyor vakitler kayboluyor bir bir insanlar ufkun karanlýðýnda Çarpýyor zaman toz olup kayboluyor rýhtýmlarýnda Öksüz yetim kalmýþ insanlarla Susuyor birden çaresizliðin yorgun bakýþlarý arasýnda Sessizce alýp götürüyor dalgalar bedenimi Soðuyor yavaþ yavaþ Gözlerim kapanýyor aniden Bir daha rýhtýmlardan haber alýnmýyor…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.