Karınca

Meþe aðacýnýn altýndaki
Güneþe har vurup, harman savurduðumuz
Günlerin rüyasýndan uyanýyorum
Aylardan güz
Güzün en üzüntülü hali

Yapraklar kalp sýzýlarýmýn dökümünde
Sanki hüzünlü bir klarnet çalar gibi
Ahenksiz melodisi
Her düþen bir yaprak
Kurduðumuz hayallerin
Mahþerinde

Artýk bu sayýsý tükenmez kaldýrýmdan
Mermi geçmez asfalttan göçüyorum
Firari yol almýþ, hal arar gibiyim

Oysa onlar yolunu çoktan buldular
Süleyman’a itaat eden karýncalar

Seni gömmeye koyuldular
Ben de sahte gülüþlerin içinde
“Yol nereye” demeden
Ömrün geçip gitti gözümün önünden

Keþkelerimin hali
Devam etme çabasýnda
Umudun gölgesinde...

Ey sessizce
Vurdum duymazlýða giden
Paslanmýþ yüreðim!

Nereye göçün sýrtýndaki yükünle
Umarsýzca, kendince
Yalnýz doðduðunu fark edince
Yalnýz göçüyorsun baþka bir sýladan baþka bir Gurbete
Sosyal Medyada Paylaşın: