Çocukluğum - Yollarda ( 4. Bölüm )

Yine o uyku tutmayan
Kuþ sesleriyle uyanan
Rüyalara dalan “ben”

Temmuza giden yolculuk
Ýzindi, sevinçti, hasretin sona ermesiydi...

Almanya Türkiye yolculuðu baþlasýn
Anamýn “Poðaçalarý sepete goy gýzým”
Peynir, ekmek, zeytini demesi

Zekiye teyzem, “gadasýný aldýðýmýn”
Çok söylerdi bu sözleri
Anlamasam da
Ne hoþ gelirdi çocuksu kulaklarýma

Köftesi, lokmasý, meþhurdu sarmasý
“Küçük tüpü aldýn mý, Zekiye’m?!” diye
Çaðýrmasý
Hasan emmimin
E bide lokma arasý, karpuzu...

Babama bavullarý kapatmak düþerdi
Kilosu tartýlmadan
Nutella, çukulata, sucuðun
Üstüne basardým eskimiþ “Almancý” bavulun

Türkiye’de “Almancý”
Almanya’da “yabancý”
Derdi anam hep
Yýllar sonra anladým anacýðýmý...

Ve telsizlerle yolculuk baþlardý

Cicili bicili pembe terlikli
Elbisem de oyalý, fileli
Fötr þapkam da eksilmezdi
Yazdan yaza baþýma taktýðým

Öyle ya
Yaz mý vardý Almanya’da?

Telsizin son ayarýný yapan babacýðým
Uykusuz kalan kardeþlerim
Ana babaya hasret kalan anacýðým...

Lakabýndan bilirdik
Kimin önden gittiðini
Kimin havalý solladýðýný
Kimin de yolda uyukladýðýný...

“Baþkan”dý babamýn adý
Komþumuz “sýfýr altý”
Nevþehirliler de “sarý hacý”

Ne güzeldi, haz aldýðým
Üç günlük yolculuðun
Doyasýya izlediðim
Hayallere daldýðým
Gurbet yolcusu...

Hele de yolun sonu “memleket” ise
Önemi yoktu kim nereye
Nevþehir mi, Ankara mý
Yoksa yeþil miydi Rize?

Ýstikamet Kapýkule
Memleket ise Türkiye!

Ve yine safça, masumca
Hatýrlarým seni “çocukluðum”
Ýyi ki varsýn sen...
Sosyal Medyada Paylaşın: