Evlat Kokusu

Beklenen o an gelmiþti;
sen gelecektin, evlat!
Cennet kokulum.

Onbeþ yýl sonra sana olan
hasretim,
özlemim,
aðladýðým
gün ve gecelerim,
baðrýmýn ateþi sona erecekti...

Anan her þeyi unutacaktý;
elemini,
kederini,
tüm içine attýklarýný!

Çünkü sabrýn sonu selametti.

Selim’di;
Yuvamýza huzur,
gönlümüze taht kuran!
Altýn top dedikleri,
týpký hikayesi gibi.

Öyle ya!
Kucaktan kucaða inmicektin,
savrulup sevilecektin...
koþulsuz,
amansýz,
sonsuza kadar.

Ah benim çekik gözlüm,
güler yüzlüm,
canýmýn içi,
ciðerimin köþesi...

Sen geldin ya,
dünyayý unutur oldum.
Acýlarla kavruldum ama,
Deðermiþ be yavrum!
Deðermiþ sana...

Selim’mim!
Bugün 3 yaþýndasýn.
sanki dünmüþ gibi o ilk aný yaþamak;
Kucaðýmda uyuman.
kokunu sineme çekmem,
bakýþlarýnda huzur bulmam -
tebessüm etmem.

Ýyi ki doðdun yavrum.
iyi ki bugünüm ve yarýnýmsýn.
Ýyi ki sonsuzumsun...


Not: Bu dünyada en çok „Anne” olmayý sevdim
Sosyal Medyada Paylaşın: