Kahve Gözlüm

Gün ýþýðýyla beraber geliyorsun
Buram buram kokunla
Ben buradaki kahveleri hiç sevmedim
Sevemedim bir türlü

Komþumuz ne zaman gitse
Eski Ýstanbul’lu Kantocu Mehpera ablam
Eminönü’nden Mýsýr çarþýsýndan
Mehmet Emin efendiden
Memleket gibi, toprak gibi
Kokan kahvesinden getirir

Ben seni tanýdýktan sonra terk ettim
Tüm eski alýþkanlýklarý
Senin adýný kahve gözlüm koydum
Sen benim var ya
Keyfimin kâhyasý oldun be güzelim

Derler ya, kýrk yýlýn hatýrý varmýþ
Senin hatýrýn bende bir ömür kahvem

Sana gülümsemesem, kýzarsýn
Ah, o köpüklü halin yok mu
Ah, benim sabahlarý içimi ýsýtan
Hoþ kokulum, gözümün parýltýsý
Keyfimin kâhyasý

Hadi bak
Sana yoldaþ güllü lokum
Koydum yanýna, kýskanma
 
Keyif vakti
Aldým seni
Annemin çeyizlik fincanýna koydum
“Celile’yi” okuyorum bir yandan
Ödüllendirmek gibi iþte kendini
Günün herhangi bir saatinde
Muhakkak olmalýsýn...
 
Anlatmak mý seni
Hissetmek desek daha iyi olur bence
Rengini, kokunu, dile gelen tadýný
Dibinde hiç telve býrakmamak þartýyla
Falýma bakýldý çoktan a cancazým
 
Yudumlarým seni... Aþk gibi
Sosyal Medyada Paylaşın: