Denizin Dibinde Sessiz Adam

 
Bugün her zamankinden daha erken uyandým,
Martý sesleri caðýrdý beni.
Kahvaltý bile gelmedi aklýma.
Sanki deniz sesi,
O sakin dalgalar,
Bir yandan poyraz, saðýmdan sesleniyor!
Kimselerin olmadýðý bir zaman sahilde...
 
Nefes almak,
Ruha dokunmak istiyor mas mavi deniz.
Az ilerledikçe tekne yakýnlarýna,
Ahmet Amca gene oltasý ile balýk avýnda,
 
Ve Sen!!!
Sakin dalmýþtýn okyanuslara,
Kaybolmuþ gözlerin o
Önce turkuaz baþlayan kumlu denize, sonra mavileþir... kýdem kýdem!
Sorsam bir dert,
Sormasam bin soru!
Merak ya bendeki... Bu saatte...
 
Ah!!!
Dedim içimden!
Tek baþýna ben gibi uyku mu tutmadý seni be sessiz adam?
Yoksa sadece ruhu dinlendirmek miydi o gizemli bakýþlarýnda?
O sade oturuþun,
Heybetli endamýn.
Dikkat çekmese olmaz mýydý?
 
Sanki;
Ne istediðini bilip, yorgun, yorulmuþ oturmuþtun poyrazýn içinde.
Bir "Günaydin" kâfi gelir miydi sana?
Keskin!
Öyle keskin ki bakýþlarýn.
Çekindim senden.
Eridim sanki, utandým
Bende sanki onbeþliler gibi... mahsumca.
 
Ah bir gülümse, bir tebessüm edebilseydin bana;
Bende kafamý eðip dönmezdim belki.
Arkama bakmadan o köpüklü denizi seyretmezdim.
Her þeyi geride býrakarak,
Konuþamadan senle
Gizemli, sessiz adam...

Sosyal Medyada Paylaşın: