Bir fotoğrafın bilinçaltı makas prospektüsü

siyah beyaz bir fotoðrafýn gece bekçisiyim
kimsesiz geometrik þekiller üretirim
en fiyakalý makasýmla
narkozu olmadan yýrtýyor saç tellerini
yýrttýkça yýrtýyor nefesimin boþluðunda...

Sol yanýmýn durmamasýndan utandým!

küçüldükçe küçüldü fotoðraf
içimi diþleriyle
paramparça ederken göðüs kafesim
kekeledi makas yardým ve yataklýktan
ellerimdeki sýcaklýða býraktý tüm düþlerimi
naftalin kokuyordu küçük parçalar :
üçgenim yüz-süz
dörtgenim gövdesiz
yine de gezegenin birinci harikasýydý
kollarýnla sýkýca kenetlendiðin
ninniyle kundaklanmýþ bedenim...

Þimdi ise daire kavmindenim!


göbek baðýmýn mefhumuna
doðurgan hafýzamdan intizarlý öfkeler sürerim
ve ne zaman tanrýya
avuçlarýmý açmaya korksam
vahiy bekleyen küskün dudaklarýmdan
’ bir fotoðraf en fazla kaç parçaya bölünür ’
sorusu dökülür, pompaladýkça kalbime
ölüme koþan gül yanaklarýnýn rengi...

beþik týngýrtýsý gibi makasýn sesi
bu kadar çýðlýkla
bir tek fotoðrafa hükmetmek
zor geliyor makasýmýn masumiyet egosuna
geçmesin istiyor adý
beynimin tutanaklarýnda
sicili bozuk oysa...


sahi
fotoðraftaki görüntüyle konuþmak için
ses kaç desibele varmalý?


son öpücüðün
yamalý bedeninden düþerken yanaklarýma
hasretine isyan hafýzama
verdiðin merhamet yetmiyor
boðuyorum boðazýmda
logaritmik ve boyutsuz sesimi,
lanetliyorum kirpiklerine dökülen
kalibre edilmiþ gözyaþlarýmý...

çoktan yazýlan yazý,
bir resim þimdi ;
yegane öznemin gizlendiði gökyüzünden
saçlarýma doðru þirkin ivmesi ile düþerken
makasým bu yüzden seyyah biraz
masum bedeninde...

biat edilmiþ çenesi baðlý tüm ýþýklardan
saklýyorum kendimi,
son tülbentin de
asýlý kalsýn yüzünün dairesel günbatýmýnda...





Sosyal Medyada Paylaşın: