Aynama Saplanmış Bir Nefesin Yazdığı Kelimeler

hiç tanýmadýðý elleri
göðüs kafesinden içeri alan,
yüreðimi yüreðinde bildiði halde
unutup gideni
yine de sevgiyle uðurlayan hangi ben?


kanamasý dursun her sabah baktýðým aynam
dokun avuçlarýma
gözyaþý kuyusundan çektiðim damlam
yüzümde senden kalan önsöze mi dokunsam


söz vermedim hiç bir sabaha
yüz vermedim
içimde çýðlýklar atan
kimsenin tatmadýðý günaydýnlara

yoksa
yansýmada gördüðüm bizi
izdüþümlere mi sýðdýrsam...


varlýðýnla doldurduðum hücrelerim
çýðlýklar eþliðinde yaðmur alýyor yokluðunla

kuþlarýn göç etmelerine dur diyemeyen
bir mevsimsel hareketin
yerçekimsiz sesiyim,
gözlerim gebe þimdi
saðanaklar yüreðime düþtüðünden beri...

kendimle konuþtuðum her sözcük
enkaz dilimde,
bu kentte varlýðým greenwich kadar sembolik
ancak dolmuþ ücreti öderken
çýkýyorum yörüngemden,
alýnan bir para üstünün
arabesk yataðýnda ruhum
devþirdiðim boy aynamdan korkuyor gözlerim
yabancýlaþýyorum
unutkanlýðýmdan yýkanan kimliðime...


Þimdi
insan olmanýn yüzü suyu hürmetine
damar yolunu bulmak yegane sorun

Nefesini tut,
en son yaptýðýn iyiliði hatýrlayana dek
Býrakma!


Sosyal Medyada Paylaşın: