Karanlık Çıkmazı
Bir zaman vardý düþlerimin arkasýnda
Belki gelmez denilen þafaklara inat
Sözlerimin huysuz arka sokaklarýndan habersizce
Yalnýz ve karanlýk bir odada düþlenircesine.
Eski matemler vardý ardý çýkýlmaz yokuþlarýmda
O eski masum elinden oyuncaðý alýnmýþ bir çocukken
Kapkaranlýktý ahþap evimin duvarlarýnda
Hep hayallerim sahnelenirken.
Günlerdir düþlenir olmuþ gecenin kuytu köþelerinde
Hep bir korku hep bir titrekliðin asi duygularý parçalanýr dururken
Sessiz sedasýz yansýrken ruhumun bir köþesine
Bedenim soðuk adeta bir taþ yýðýný
Gözlerimse adeta bir kör harabe
Usulca yaklaþýrken dolunayýn izleri
Masum bir çift göz aralansa
Kopsa içimden bir þeyler
Yansýsa varoþ sokaklara
Bir bir kaybolsa
Kaçýrsa hýrsýzlar ruhumu bedenimden
Alýkoysalar her þeyimi
Bir tutam sevginin esaretine
Yine doðmasa güneþ kaplasa her yaný karanlýk
Parçalansa yürekler aðýtlar kaplasa her yaný
Sessizce kaybolsam kuytu bir köþeden
Ruhum huzuru bulsa aniden
Göçsem bir kuþ edasýyla güneþli zamanlardan
Karanlýk diyarlara doðru
Sessim titrese
Gündüzler kabuslarýný yaþatsa sabahlarý
Öðlenler bir bir cellatlarýný yollasa
Akþamlarsa idam hükmümü uygulasa
Ve bir umut gecem olsa.
Sussa denizlerim
Aðlamaklý olsa kapkara bulutlar
Ama beni de hep hatýrlasa
Aðýtlar yakýlsa her yanýmda
Ruhum gezinse uzun gecelerin girdaplarýnda
Sussam izlesem kendimi için için aðlasam
Dolunaylar peþimi býrakmasa
Belki arada sýrada özlesem
Sessizce kaybolsa gece gölgem
Adým atacak dermaný da kalmasa
Yüreðimden hasretler fýþkýrsa
Belki özlesem sevdiðimi
Kederlensem yalnýzlýðýma
Kendimi unutabilsem göktaþý yaðmurlarý arasýnda
Samanyoluna yýldýzlarýna anlatsam kendimi
Arkadaþlarýmý onlara sorsam
Belki evet belki sevdiðim kadýný onlara anlatsam
Dinlerler mi dersiniz?
Ýçimi döksem yalnýzlýðýmý
Kaybolsam bir bedenin içinde
Kuytu karanlýk bir aðacýn gölgesinde otursam donsam kalsam
Unutsam maziyi
Unutsam her þeyimi
Hapsolmuþ gölgemde içsem bir sigaradan
Kör etse beni her an
Daðlara taþlara vursam bedenimi
Çürütebilsem ruhumu
Yalnýzlýðýn þiddetini anlatabilsem
Bakýþlarýmýn ardýndaki sahnelenen her þeyi.
Artýk rahat býraksa beni güneþ
Olmasa sabahlar
Gökyüzü ýþýklarla sulanmasa
Artýk ruhumu çekip çýkarsa bedenimden
Karanlýklar dünyasýnda yine doðsam
Bir daha hiç ayrýlmasam senle...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kavramsal Empati Yılmaz S Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.