EYLÜL

Ellerim çözülür ellerinden
Yüzümde her zaman ki o mahzun ifade
Lal olmuþum dilimde ise çaresizlik
Üstümde bir rehavet artýk sonbahar mevsim.
Leyla gibi her þeydesin dalda,yaprakta,yaðmurda bile sen

Eylül iþte herkeste ayrý bir anýsý var
Ya aðýtlarda ki gizli sýr gibi hep örtülü
Lanetli imiþ gibi anlatýr kimi seni kendince
Üzgün anlar canlanýr bütün resimlerinde ondandýr hazan.
Lal olmuþ bak güneþe lal, renkler lal,diller bile lal.

Eylül hüzünlerin bahtý karasý sen
Yarýnlarýn þarkýsý,þiiri ve türküsü sün
Leylaklarýn geçse de zamaný izi hala sende durur yerli yerinde
Üzse de bu vedalar sen eylülsün eylülsün sen
Leyla gibi bahar dallarýnda sen solgun yapraklarda sen varsýn

Eylülsün iþte
Ve herkesin sana yazdýðý gibi.
Her gönülde ayrý bir yarasýn.
Kimi gönüllerde ise sevda.
Hazan koymuþlar adýný,hüzünleri eklemiþler
Sen eylülsün demiþler ya.
Ýþte ben.
Çokça yeþilim azda sarý renklerinle bir efsaneyim
Benim iþte ben
Þarkýlarda dinlenen o sevda
Dillerden düþmeyen türkü
O benim iþte ben
Ben Eylül...

Mehmet DEMÝR
10.09.2020 AN"KARA
Sosyal Medyada Paylaşın: