GÖLGEDE KALANLAR

Kendi gölgelerinde gizlenen suretti onlar
Hiç farkýnda bile deðilken
Bir rüyaydý sanki olup bitenler
Yaþananlar ve dahasý.
Oradaydým ve tanýktým her þeye.
Bir masal deðildi anlatýlanlar ve içinde olanlar.
Sayamayacak kadar çoktular o insanlar
Ama surettiler her biri
Yaþanýlan onca aþinalýktan unutmuþlar çok þeyi.
Hatta gerçek yüzlerini
Hep ayný yerde duruyordu hiç deðiþmeden
Kendi gölgelerinde saklanan onlar
Unutmaksýzýn hep ayný yerde.
Dilleri tad almaktan habersiz.
Kulaklarý ise istediklerine duymaya amade
Boþ bedenlerde saklý sýrlar
Aslýnda yalandý her þey
Baktýðýnda hep netti gökyüzü
Ama hepte mavi deðildi.
Bazen griydi bazende bembeyazdý.
Olmuyor iþte.
Her þey güzel olsun demekle olmuyor iþte
Hayat o kadar uzun deðil aslýnda
Belki söylediklerimi duyacak kadardý zaman
Belkide gölgesine sýðýnacak bir andý.
Ar dilinden yoksun olmaktý mesela
Güzel olmadý hiç bir þey
Utanmak dahi
Duyduðumda o ses kulaklarýmda çýnlarken.
Çýldýrýyordum saklandýðým gölgelerde.
Yýllarca biriktirdiðim hayallerim bir, bir yýkýlýrken.
Asýldýðý yerlerde kaldý hepsi mahkumdu artýk.
Gölgesine sýðýnan o surettekiler hala sinsice saklanýyordu.
Dökülürken biriktirdiðim bütün hayaller
Onlarsa hep ayný yerde bekliyordu.
Hiç sebepsizce sine.
O sözcükleri saklayan diller var ya.
Artýk bu dudaklara mahkum kalmýþtý ve çaresizdi
Belki biraz utanmazdý.
Ama kalmamalýydý gölgede hiç kimse
Bu gökyüzünün altýnda
Unutmadan.
Ve utanmadan.

Mehmet DEMÝR
25.09.2020 AN"KARA"
Sosyal Medyada Paylaşın: