Bir Umutluk Şiir

.



kopan günlerin uðultusu takvimde
vur seslere vur
koynumda unutmuþtur yaz ortasýnda
kýþlarýn uykusunu o titreyen uzun hava
bir ihtimalin gözünde o
bazý yaþlarýn sakin kuytusudur

beslesin dudaklarýmý ölmek için
terimi soðutan kaçýncý yaðmur
uzun lafýn kýsasý
susarým
susmak yanýp sönen
geri dönen yokluðun utangaç korkusudur

nereye bakarsan bak
manzarasý yarým, ýssýz
beklerim geçmiþi elimde toz toprakla
kentler ve yalnýzlýðým þahit
bir köþeye siner sonra özlerim zamansýz

üþümez çocuklar beklerken
boðulmaz mavilerde erkenden
bir þiirlik umut
sen tut
cenneti büyüt kalbinde boyuna
içinde renkten renge boyandýðým
derin bir çemberle ellerin
kimdi
iþaretsiz
yordamsýz gittiðim kaç kere

kalmýþýz bak
sen de kal
nelere gebe bilmeden hiç
bu aðzý kýzýl akþamlar
kiminde gerçekti
dizlerimdeki dermanla eskimiþ evler
kiminde hüzünler bugün bile hayal meyal

nice savaþ meydanlarýnda yandýk
süslü kaldýrýmlarý okþadýk yiterken
ansýzýn yüzümüze vuran kapýydý gerçekler
korkaðýz
sürgit karanlýk
sol yanýma kitaplara düþen bir nefes
sað yanýma biten sevinçlere bir ses ver

kimilerine bezenmiþ bir sokaktý yaþamak
parlak mý parlak
gülüþüm, üç noktalý düðüm kimilerine
düþerken sen yerden yere yine
geriye ne kalmýþsa artýk söylenmeyen
bir düþün
çiçeklidir beklediðim
her ahenk duraðý



.
Eylül 2020



Sosyal Medyada Paylaşın: