alaca akþamlarda
sarý bir mevsimi yüklenerek
uykusuz kediler geçiyor sokaklardan
boþluða baðýrýyor martýlar
dalgalar siliyor mavilikleri
gün batýmý güneþe sataþýyor daðlar
baþýmda gökyüzü
ayaklarýmda toprak
avuçlarýmda koklanmýþ renkler
gözlerini basýyorum sabahlarýnda
yenik düþmüþ selvi yapraklarý gibi
düþerken vuruluyorum kýrmýzýyla
düþüyorum omuzlarýna
hüzün koktuðum geliyor aklýma
farkýna bile varmadan
dudaklarýný basýyorum uykularýnda
öyle kolay deðil artýk buralar
kaybolmuþ sesler gibi
son çiçeklerin de kalbini kýrarken rüzgar
zamansýz olacak molalar
güzün tozlu sunaðýnda
sarýya tutunacak vadiler
miþ’li geçmiþ bir türkü duyulacak
uzaklarda bir tren sesi
ýlýk bir ýhlamur kokusu, götürecek yazý
usul usul þebnem düþecek üstümüze
ben ellerinden tutacaðým
yaðmurlarýma saracaðým seni
28 Aðustos 2020
Sýtký Özkaya