Bir iliþkim var.. Kendime yakýþtýrdýðým biri. Yanýna yakýþýp yakýþmadýðýma bakmadan. Bir iliþkim var. Onun dahi benden haberi olmadan.
Kýskandýrdým seni biraz bu günlerde. Öyle çok ilgilendim ki kendimle, Sana vakit ayýrmadým uzunca bir süre. Az deðil, üç dört dakika kadar. Seni hiç düþünmedim. Aklýma bile gelmedin, Unuttum, inanýr mýsýn? Kafayý senle bozmuþum gibime geliyordu halbuki; Deðilmiþ. Unutabiliyormuþ insan istediðinde uzunca bir süre. Unuttum deðil mi? Siz þaitsiniz.
Kendimle oturup yazdýðým bu þiirler sana. Kendimden koparýp attýðým duygular.
Delirmek için büyürmüþ insan. Ýnsan kendini öldürmek için var. Kendinden kaçabilen var mý? Ben, sana kaçabilmek isterdim mesela. Benden haberi olmayan sana.
Saçma sapan satýrlar okuyorum sanacak insanlar. Sen sanma!
Divane olmadan nereden bilecekler beni? Seni? Sen, beni nereden bileceksin kendini bilmeden?
Kendinden geçmiþ diyecekler bana. Bana deli diyecekler. Kendini kaybetmiþ diyecekler. Aslýnda seni bulsam; Kendime gelirim gibi.
Yalan da olabilir bu söylediklerim mesela. Kendi yalanýna inanmakta. Bir duaya inanýr gibi inandým bu yalana. Alan olursa, Kendimi buraya býraktým. Ýnandým. Ama umudum kalmadý seni bulmaya.
05:04 13.08.2020 Burhan Karaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.