Ne güzel günler yaþadýk seninle bir bilsen. Gündüzlerin haberi yok, Gecenin, ay’ýn. Semayý izlerken birlikte; Gözlerimizin haberi yok, Dünyanýn haberi yok bizden. Ýkimizden, ikimizin haberi yok. Ýki farklý dünyadan haberi yok insanlarýn. Ýki ayný insandan. Ýki, ayrý yazýlmalý sözlükte. Biz tamam olmadan. Biz olmadan, dünya var olmamalý. Sen olmadan ben. Ben diye bir þey var olmamalý.
Yanýnda duramazsam; Seninle gökyüzü arasýnda durmak isterim. Hayallerin ve dualarýn semaya ulaþmadan, Avuçlarýmda konaklasýn isterim. Kokunu getirirler belkide bana; Sesini. Nefesini taþýrlar dudaklarýma. Bir yýldýzýn gökkubbeyi öpmesi gibi.
Hangi nehre düþsem, hangi denize? Hangi daðýn yamacýnda bulurum seni? Sürüklensem, sürünsem. Sonunda ayaklarýnýn dibine serilsem. Onca çamur, kir, pas içinden; Alýrmýsýn beni?
Bir olmak için, Bir’e ihtiyacým var. Sana.
Burhan Karaca 28.11.2020 19:21
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.