bu günlerde ne çok eksildin benden bir miktar avuntu için bana sýðýnmaný beklerken en çok uzaðýma düþen sen deðil misin? eskiden sevmezdin mesafeleri..
- sahi baban öldüðünde neden aðlamadýn sen?
gelen kutusuna düþen mesajlara baðlanýr mý hiç ömür? benim güvercinlerim sana doðru uçarken vuruldu ilk taþý atan en suçluydu ne senin oldu kanatlarýmdaki tutku ne baþkasýna yar oldu hüsnü kuruntum olsun.. insan zaafýndan vurulurmuþ.. ölmek için insanýn saðlam yaralarý olmalý..
- sahi merdivenleri hýzla çýkýnca hala nefes nefese kalýyor musun?
belki yalnýzca bir zaaf olarak hatýrlanacaksýn baþka türlüsünü yüreðim kaldýrmaz anlatmaya sen gidince zaafýmla birlikte çok beklemiþtik sonra zaafým nefsine yenildi de, baþka bir ikamet edindi kendine bir dolmuþun tüylü örtüsünün hemen üzerindeki panoda okumuþtum ’’Beni sevmene gerek kalmadý Biz o iþi baþkasýyla hallettik’’ diyordu.. baþkasýný sevebiliyormuþ insan çok acayip.. kulaða mantýksýz geliyor hatta kalbim görücüye çýktýysa günah mý? senden baþkasýný sevebilmem aþýrý nevrotik bir yanýlsama zaafým bile hala þaþkýn bir ördek yavrusu kývamýnda..
- sahi kimsen olmadý mý hala benim gibi?
sandým ki sýkýca göðsüme bastýrýrsam her þerden saklayacak bir hayýr bulabilirdim sana.. derken biriyle rastlaþmak bilmem nasýl izah edilir.. edilmez galiba.. hayatý bekleyerek yavaþlatmak rahatsýz edicidir
- sahi kibrinin kölesi misin hala?
sen benim kalbimi kýrmýþtýn ya geçen gün tamir etmek için bir düzüne kelimen olmasýna raðmen hani hiç birleþtirmemiþtin ya cümleleri birbirine iþte alçýya alsam da kalbimi kaynamadý kýrýldýðý yerden veya yanlýþlýkla kaynadý içi baþka bir yanlýþ kalbe..
bir kýymýk gibi batýyorsa kýrgýnlýðým içine býrak hemen þimdi anýlarýmýzý usulca yere geçmiþ can yakýcý bir zehirdir gelecektedir belki çaremiz biraz bekleyelim kim bilir hangi bahar beni sana çiçekler yeniden
- sahi iyiler unutuluyormuþ, seni kötü hatýrladýðým için mi aklýmdasýn?
ben bir anneyim sabýrdan yaratýlmýþ içimde kýrkbin tane doðurganlýk taþýrým taþýrým dünya telaþlarýný da yorulmam takatler doðururum her gün binbir türlü sancýyla ben bir anneyim güçlüysem bundan
ama annem her sabah mutsuzluðuyla açar penceresini sonra dualý bir nefesle umut doldurur içine kuran okur, ilahi dinler, aðlar bir de.. ilahi anne! kocaman dünyaya küçücük heveslerle gülümser
- sahi hala dinliyor musun ’yanýma gel anne’ þarkýsýný son ses?
ben annem gibi iyimser degilim hatalarý bastýrýp göðsüme avutmayý bilmem kalbimi yýkayip tuzlu suyla veya akmayan gözyaþýmý tuzun içinden çýkartýp da israf etmem hiçbir nimeti normal þartlarda tassarufu iyi bilirim ama þartlarýn hangisi normal ki? küskünlüðe gelince.. nasýl da harcýyorum kadim bildiklerimi..
ah yine benim makus kaderim kayýtlara böyle ibraz edilsin kul payý kaybetmek hep bana nasipmiþ ne kadarsa vicdanýmýz iþte o kadar belki yüzbinlerce, belki hiç kere.. Allah rahatlýk versin..
fulya/aðustos2020 Sosyal Medyada Paylaşın:
Fulya CODAL Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.