Kim demiþ sana yaþlýsýn diye, Hangi genç anne, Çocuklarý her zenginliði, Doya doya yaþasýn diye, Uyarak ilk günkü tempoya, Döner bir o yörüngede, Döner bir bu eksende... Nedir yaradýlýþýndaki sýr, Býkýp usanmadan döner durursun bilmem kaç asýr!
Nasýl olur da hiç soluklanmazsýn, Vaktini saatini hiç þaþýrmazsýn? Döner Allah, döner, dönersin, Nasýl dayanýr bu tempoya, Yaþlý olsa bu koca dünya!
Varsa yavrularýn, Sen de varsýn. Sen bu kafayla, Daha çok döne döne, Kâh Güneþ’e, Kâh Ay’a yalvarýrsýn. Yalvarýp yakarmakla bitemez senin çilen; Vah zavallý dilenci Dünya...
Hele çocuklarýndan bir cins var ya... Hani överken ele güne, Sýðdýramadýðýn yere göðe, Yeryüzü az gelmiþ de, Yönelmiþ uzaya, Buluþlarýný bitiremediðin saya saya, Hani malik olan o güvensiz soya, Ýnsan denilen mahlûk var ya!.. Ne çileler verdi sana, Ne çileler çektirecek daha! Vah zavallý, Vah insanoðlunun anasý, Çilekeþ Dünya!
Hatýrlar mýsýn, Salýverdiðin þen rüzgârlara, Nefti güzelim saçlarýn, Ne uzun, ne boldu? Haklýydý kýsýr gezegenler, Bu güzelliði kýskanmakta. Kurdunun kuþunun yuvasýydý o, Çocuklarýnýn temiz ve aziz havasýydý. Söyle þimdi ne oldu? Senin o güzelim saçlarýný, Kýsýr gezegenin çocuklarý mý, Uzaydan gelip de piþecek tavuk gibi yoldu? Vah zavallý, Vah aklý fikri, saçý baþý tarumar Dünya...
Nasýlsa ana zengin, ana güçlü, Kolay kýrýlmaz kanadý kolu, Vur kazmayý, Topraðýn altý gümüþ, altýn dolu, Aha kömürü, aha petrolü, Vur kazmayý aðzýna, burnuna, Vur midesine, karnýna, Çýkar baðýrsaklarýný dýþarýya!.. Böyle kemirdiler anamýn içini dýþýný... Düþünmediler: Ýçi boþ dünya dengesini nasýl korur; Pehlivan güneþin cazibesine, Veya bir baþka yýldýza, Nasýl karþý durur? Vah zavallý, Vah gönlü viran Dünya...
Bitmedi senin çilen, Ciðerini delen, Tabanca ve tüfeklerin devri gibi, Çabucak bitivermeyecek de... Þimdi bombalar patlýyor yüreðinde, Hem de nükleer... Patlatýyor hain oðlu hain, Dayanamýyor düþüncesine bile, Benim taþ yüreðim. Bu þiddete, bu ihanete, Nasýl, nasýl dayanacak, O senin yumuþacýk ana yüreðin! Vah zavallý, Vah baðrý gönlü talan Dünya...
Hani sana can veren, Billur kanýnýn rengi; Bizim için bereketli memelerinden, Salýverdiðin o mübarek su! Þimdi ona zehir kattýlar, Þifa yerine, kanser akar oldu, Hayat yerine, ölüm... Sana kasteden babam olsa, Boðazlayasým gelir ya doðrusu, Ama ne çare... Vah zavallý, Vah aç, susuz periþan Dünya
Ya senin pýrýl pýrýl, Sevgiyle parlayan, Ýçimizi aydýnlatan masmavi gözlerine, Fýrlatýlan nükleer baþlýklý füzeler, Kör etmediyse; Hainlerin zehirli gazlarý ne güne! Nefes alamaz oldum ben, Sen hem gözlerinden oldun, Hem ciðerlerinden! Ne çileler verdi daha sana, Ne çileler çektirecek daha, Vah zavallý hýzla kirlenip yok olan Dünya!
Necip Zeybek Sosyal Medyada Paylaşın:
NecipZeybek Çöreotu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.