Kim Kaşıyor

Bir bak geriye,
Neler akýp gitmiþ eriye eriye!

Ayak uydurup zamana,
Baþladýk ticarete.
Ne varsa dededen,
Para eden, etmeyen bir bir çýktý elden,
Ne din,ne dil baðý býrakmadýk,
Sattýk savdýk,
Kalldýk don gömlek ortada.

Ne büyük ailemiz vardý,.
Dede, nine, anne, baba, torun…
Biz çýkardýk aralarýnda sorun,
Ve çitledik tek tek,
Oldu þimdi aileler çekirdek.

Ortaktýk,
Tasada,kývançta.
Bir tohumdu nifak,
Çoðaldý çoðaldý,
Ölçülmüyor artýk hak.
Satýldý ortaklýk bir teneke tasa.
Þimdi içimiz tasa, dýþýmýz tasa!

Çiniler, minyatürler, hatlar,
Yün ipler, kök boyalar,
Danteller, motifler, desenler, oyalar…
Bitti ki her türlü el sanatý,
Kýzlarýmýzý tele voleler oyalar oldu.

Neler deðiþmedi neler,
Ne Türkü yakýlýyor, ne aðýt
Ev araba yakýlýyor artýk.
Ne mani düzüyor kýzlar,
Ne ninni söylüyor anneler,
Çekilir mi deyip bu zamanda horon ya da halay;
Davulla zurnayý satýp,
Yerine piyano ile org aldýk.
Dans diye ya sarhoþ gibi yalpalayacaksýn,
Ya ayýlmak için baþ sallayacaksýn.
Eskidi yüreði delen o aðýr þarkýlar;
Ne güzel bak yeniler,
Bestesi lay lom; güftesi de vay vay oldu...

Hani gelenek görenek!
Bir birine karýþtý bayramlarýmýz,
Yýlbaþýnda hindi yemek sevap,
Kurbanda koç kesmek günah oldu.

Farklý telden çalýp,
Söyler olduk farklý tondan.
Çözüm bekledik utanmadan,
Hep ondan, bundan.
Reform diye âlim yaptýk eþekleri,
Her biri farklý anýrýr oldu.
Son ve Hak din olsa da Ýslâmiyet,
Müslümanlar farklý farklý inanýr oldu…

Çok haksýzlýk ettim galiba,
Ortak yanlarýmýz hâlâ var:
Eksilmedi hayatýmýzdan hiç alkýþlar.
Ama kimimiz cenazeyi,
Kimimiz eczaneyi alkýþlar oldu...

Elbet ikiz kardeþler bile ayrýlýr,
Kaþýnýrsa bu kadar farklýlýklar…
Saysam da bir dizi ayrým
Ben hiç anlamadým:
Biz mi kaþýnýyoruz,
Baþkalarý mý kaþýyor yoksa bizi?
Ne oldu eski dostlara, sürekli atýþýyor,
Biri sataþýyor, öteki çizmeyi aþýyor
Ölüyor da dostluklar,
Neden düþmanlýklar hep yaþýyor?

Necip Zeybek
Sosyal Medyada Paylaşın: