Sensiz Yıllarım

Yýllar geçti,
Ýzmit’in samanlý daðlarýnda,
Taþ köprüde yakýlan mektuplarý,
Menekþe yaylasýnda,
Ak yemenli bacýlarýn türkülerini,
Yýllarý saymaktan,
Aslýnda hiç yorgun deðildim.

Ta ki
Sen beni yetim koyuncaya kadar.
Hiç hissetirmedin acýmý bana.
Sana diyemedim özür dilerim.

Ben
Sen beni itelerken,
Bazen güvercin,
Bazen uçurtmanýn kuyruðunda,
Kelebek oluyordum.

Þimdi yorgunum, Mustafa’m!
Seni izlemekten kara toprakta,
Seni özlemekten yoruldum.

Sen gittin,
Ýbrahim’in düþtüðü gül bahçesine
Giderken,
Ciðerime mancýnýkla düþürdüðün ateþ
Hiç sönmedi.

Sustum sana
susadým,
küstüm sana.

Bir bayram sabahý sana uðradým.
Ses vermedin!
Kýrýk bir testi içinde býraktýðým,
Gözyaþýmý,
Ýçine kattýðým
Nisan yaðmurlarýni içmemiþsin.

Mustafa’m!
Ellerim çamur çizik içinde.

Beni
çocuklarýn oynadýðý parka götüren yok!
Burada gurbetin güneþi bile
Isýtmýyor beni.

Ha, diyeyim!
Meðer beni ýsýtan iterken ensemdeki nefesinmiþ.
Meðer sen benim yarým yarýmmýþsýn!

Niye götürmedin beni?...
Gül bahçesine?
Yoruldum günlerimi saymaktan!

Ama mutluyum bak.
Sana dua okumayacaðým.
Bir dahaki sana geliþimde,
Þiirle geleceðim Mustafa’m!

Seni çok seviyorum,
Bu ne yaman bir sevdaymýþ!

Susuyorum þimdilik,
Görüþürüz sevdam...


Þiir: gurbetçiyim
Ses: Yasemin Ý.
Sosyal Medyada Paylaşın: