CENNETE ULAŞMAK (3)

Havvaydým ben,
Ve tersine bir yolculuktu benimkisi…
Her günahýn tohumu bendeydi…
Ama aslýnda tek suçlu Adem’di…

Yelken açmýþtým ireme doðru,
Teokratik totemlerin iþlendiði,
“cihan” bandýralý gemimle…
Mistik bir göçtü bu yaþanmýþlýk,
Ceplerimde bir sevgiden arta kalan,
Cam kýrýðý düþler…
Ertelenmiþ, dahasý kaybedilmiþ sevinçler…
Ve hayaller solgun,
Her þey bir is lekesi esmerliðinde þimdi…

Ýki alem ortasýnda nakþettim,
Bu kimliðe muhtaç, öksüz dizeleri…
Ne cennet þefkatle baðrýna bastý beni;
Ne de cehennem kabullenebildi ,
Bu günah timsali, aciz bedenimi…
Zavallý bir mülteciyim artýk …
Gözlerim iki ufkun çizgisinde mahpus…
Kaderim ;
Asker yolu bekleyen sevgilinin dalgýn bakýþlarýnda gizli…

Soyutlanýrken ebedi alemden,
Ellerim bir boþlukta asýlý,
Ve öylesine donuk kaldý…
Resmedilememiþ güzellikler gördüm…
Bir pýrlanta parlaklýðýnda,
Lal kýzýlýnda ve hatta zümrüt yeþili…
Dokunamadým hiç birine…
Neye dokunsam altýna dönüþüyordu,
Ama altýn ýsýtmýyordu buza kesmiþ bitap yüreði…
Kalbim bir viran ören köhneliðinde þimdi…

Kalabilir miydim burada ebediyen?
Sonsuz huzura gark olabilmek muhtemel miydi?
Baþak sarýsý umuda doðru koþabilir miydim özgürce?
Ya da koparabilir miydim?
Cennet bahçesinin en nadide güllerini…
Akar mýydý ilahi aþk beyin hücrelerimden;
Ayak bileklerime doðru,
Coþkunluðunun katýðý bir serkeþlikle…
Evet ….
Hepsi ihtimaller dahilindeydi…
O yasak meyveyi tatmasaydým,
Kimbilir……….
Belki…………………………….

Her kadýn Havva’dýr bir parça;
Ve her erkek Adem’dir aslýnda…
Ve günahkarlýk kan niyetine dolanýr durur,
Ezelden beri,
Damarlarýmýzda….

(14/07/2007-ANKARA) (A-Y)

Sosyal Medyada Paylaşın: