iyi anlarýnda sesin kalýnlaþýyor
keþke yalnýz bunun için sevseydim seni.
C. Süreya
çetrefilli bir uçurumun sol yamacýyým
yüzüne kar alýnlý kýz çocuklarý yazýyorum
serüvenine dargýn bir yol benimkisi
mutlu çakýl taþlarýyla bezeli patikalar adayamam sana
bir þehrin surlarýný yýkamam
bu kadar ’sen’ken artýk ben olamam
sevgilim uzat alnýný / öpeyim
belceminde yazgým konuþsun biteviye
ellerim yine kül kurusu yine soðuk
ve düþlerim...
düþlerim öyle izbe, öyle soluk
uyanýkken gördüðüm en kýsa rüyasýn sen
iblisin kutsadýðý günahlarýmla geldim sana / çýrýlçýplak
’keþke yalnýz bunun için sevseydim seni...’
sen de aðrýdýn mý hiç sevgilim
rüzgar ömrü öptüðü an
hýþýmla kapandý mý seyir defterin
orada bir yerde bir çocuk bilye sakladý mý gözlerine
bir semazen acýlarýna döndü mü
sevgilim senin de göbek baðýn
bir mezarlýðýn en ücra topraðýna gömüldü mü?
aþk çatladý tohumundan
orada bir kadýn öykündü yýlký atlara
söylenmemiþin kutsallýðýný
ifþa edilenin kaypaklýðýna gömdü
ve bir nar-ý çiçek yaladý hüzünlerimi
bir masalýn çürük elmalarla dolu enkazýnda biriktim
zordu seviþmeye ayrýlan zamanlarda savaþmak
ve yorucuydu platonik bir mahþerin kalabalýðýnda tutuþmak
aðrýlarýmý ölülerin baðýþladýðý soðuk kalplerle dindirdim
baðrýný yardýðým tüm kadavralardan helallik diliyorum
’keþke yalnýz bunun için sevseydim seni’
çok uzakta x ülkesinin y þairi
’a’ ve ’s’ bilinmeyenleriyle mutlu bir þiir çizdi
belki ikimize dair sevi tutanaklarýna geçecek tek güzel þeydi
oysa aþkým aþkýna müsavi deðildi
ve ihanet çok bilinmeyenli bir denklemdi / çözülemedi
bu acýyý tanýyorum ben
vakti evvel annemin gözlerinde gördüm
atsan atýlmaz satsan satýlmaz bir sevdanýn kederi
ve vazgeçilmez bir zaaf / düpedüz kördüðüm
sevgilim / bilmiyorsun aðrýyan benim
inan hayallerimden fazla deðilim
ne imkansýz þey oysa
kelebeðe bir çýnar ömrü biçmek
’keþke yalnýz bunun için sevseydim seni...’
zaman sanki akýp gidiyordu kurþun hýzýyla
doðduðumuz coðrafyalara doðru
ve evet aðrýyan bendim
an’ýn telaþýnda ürkek
çaylak ve arsýz nefesine düðümlendim
sevgilim
aðrýlarýmý sevdim
çünkü aðrýlarým sendin
ne kaldý geriye defnedilmiþ bir dem
ve yalýnkat yalnýzlýklardan baþka
orada bir ahu,
göl kýyýsýnda serin yarýnlara uyuyor
’keþke yalnýz bunun için sevseydim seni...’
söyle biz aþkýn hangi halini bildik seviþmekten baþka
tasavvuf edebiyatýný öðrenemedik
belki korkulu düþlere edebi-yattýk ama
hadi sen de kabul et sevgilim
biz çoðul zamanlarda hep edepsiz yattýk
ana dilde aþký anlattým sana
türk dilinin inceliklerini omuzlarýnda keþfettim
sense kürtçe öptün dudaklarýmý
düþlerimle zazaca seviþtin
þimdi neyim var kalbimde
yýkýk dökük bir lisandan öte
yok sevgilim / hiçbir þeyim yok
sana soyunduðum kadýnlýðýmdan baþka
’keþke yalnýz bunun için sevseydim seni...’
kasýmikibinonankara
© aysegulguncan