golgota’da
çarmýhý bekleyen düþlerimin
çarpýmýndan iki eksiðim
vasiyetim;
en meryem yanýmdan
öp beni sevgilim…
saksýdaki begonya
saçlarýn ibriþim aðýt
deniz de maviydi bir zamanlar
biz o zaman doðmamýþtýk
seviþmekse seviþtik
geceye kanayan uçurtma
ve biraz çakýl taþý
fotoðraflara sarýlmak gibi
mat ve soðuk
buysa yaþamak, yaþadýk…
rýhtýmlara sokulmak bir an
korkuluklara dokunmak gibi
ýlýk ve kýpýrtýsýz
alnýmda göz lekesi
halbuki eskiden maviydi gökyüzü
þimdi flu ne çýkar
bakmayý bildikten sonra
karartmalar korkutmuyor gözü
þimdi sen uyu sevgilim
dirik rüyalara
harman yangýnlarýna
ben el izlerine büyüyeyim
ihanet
ibadetten daha az yoruyor nasýlsa
baþaksýz tarlalara gömdüm
yaðmur artýðý sevinçlerimi
iki aþkýn toplamý
etmiyor bir yürek parçasý
ah boþa
yok bu aþkýn saðlamasý
saydamým sevgilim
ben iyisi mi öleyim
camdan bir merdivenim
kaba vücutlar týrmanýyor basamaklarýmdan
içim dýþým ayak izi
oysa
þiir de maviydi bir zamanlar
biz o zaman doðmamýþtýk
þimdi kayýp sözcükler ansiklopedisiyim
ölü tenler biriktiriyorum içimde
“ve ben ne zaman,
kiminle seviþsem,
hâlâ seni aldatýyorum!”
©aysegulguncan
ekimikibinon