neresinden baþlasam kendimin
ömrümün yýrtýk libâsýný anlatmaya matilda
hem hangi terzi bunca mâhirdir ki
bir yüreðin söküklerini onarmada
paramparça
yaradandan b’aþka
tutup söksem yýldýzlarý gökten
bastýrsam yaralarýmýn kabuklarýna
saklamaya çalýþsam kandan parýltýlarý
gözlerimdeki hüznü örtebilecek
bir gök bulunur mu ki matilda
gündür gelir
yaþlý bir sahafýn titrek ellerinde
eski bir kitapta sararmýþ
mühür daðýtan gözyaþlarým
dile gelir
ve sana dair sakladýðým inciler
dökülür bir bir
ben sana gökyüzü
kendime uçurumdum
çýðlýk çýðlýk filizlenirken sen
içimdin
susarak yok olmayý öðrendiðim
ninemin çeyiz sandýðýnda unutulmuþ
bilge dedemin günlüðünden devþirdiðim
bilmem hatýrlar mýsýn
‘’aðlama diyordun aðlama’’
hasret kokan mektubunda
öyle ýsmarlama ‘’aðlama’’ demek
merhem olabilir mi
en acý tütünün bile kâr etmediði
asýrlýk yaralarýma matilda
daðýndým
d a ð ý l d ý m
artýk
kaynaðý kurumuþ bir ýrmaðým
‘’sana sýðýnak
kendime saðanaðým’’
var olaný
ve var olacak olaný
çürüten zaman
çürüyor soluðumda matilda
çaðdaþ olamadým belki
çaðdýþý sevdim
modern zamanlarýn ötesinde
bütün ilkelliðimle
tutundum acýlarýna matilda
gün geldi
katran geceler içtim
konuþtum yaralarýmla
þiirler kustum
azap odalarýnda
taze bir ölü gibi sustum
biraz adem
biraz yusuf’tum
ne havva olmaný bekledim senden
ne de züleyha
ayet ayet nakþettim
ruhunu ruhuma
-hikayeler anlattým-
dinden,mitolojiden
Muhammed’den,Nemrut’tan
Ýsa’dan,Barsisa’dan
daðlarýn ardýndan
güneþin çocuklarýnýn
yolladýðý selamlardan
uzak yollarý gözleyen
ciðeri aðzýnda annemden
henüz çocukken
bana biçilen kefenden
benliðimi sarýp sarmalayan
en çok da senden
cehennemi yaþatsan da
gidemememden
hayýrsýzýmdýn
hayýr hayýr sakýn yanlýþ anlama
hayýr, sýzýmdýn
saçlarýný tütün kokan ellerimle
sabýrla ördüðüm
ay parçasý kýzýmdýn
duvarda unutulmuþ
þiir iþlemeli
çalamadýðým sazýmdýn
kederde çoðum
kaderde azýmdýn
gözleri þarabým olan
bir çift üzümdün
beni benden çalan
gönül hýrsýzýmdýn
yokuþta düzüm
susuþta önsözümdün
bitiremediðim þiirim
kaçamayacaðým alýnyazýmdýn
zenci bir çocuðun gözlerindeki
mavi hüzündün
dýþardan ay
içerden matruþkaydýn
içinden çýkýlmasý zor bir labirenttin
boynuma dolanmýþ kementtin
þimdi ben yorgun bir bedeviyim
sen uçsuz bucaksýz bir sahra
her yýkýlýþtan sonra
diz çöküp
açtým ellerimi göðe
yalvardým Allah’a
-dedim ki-
ya Rabb
sendendir
s/onsuzluk dairendir
bin kez düþþem de topraða
tut yüreðimden
kaldýr þaha
öldür beni
onun yolunda
bir daha
bir daha
bir daha
Necat USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.