topal bir karýncanýn
soluðundaki telâþý
iþittiðim o gün
anlamýþtým
ana rahminden dünyaya sürgünüm
varacaðým yer
o muhteþem ölüm
yolcuyum
yürüyorum yalýn kalp
arafta yaþayan o meczup benim
soyundum sesini gecenin
genzimde çocukluðumdan kalma
annemin ellerindeki kýna kokusu
karýþmýþ gül kokusuna
dut aðacýnda serçelerin dansý
kederimi sürüklüyor ayaklarým
gittiðim her yere bir ceset taþýyorum
þafaklarý söküyorum gökten
konuþuyorum saksýdaki çiçeklerle
ciðerlerim dumanlý
hiçliði gösteriyor iþaret parmaklarým
topraða meyyâl gözlerim
vazgeçtim takvim yapraklarýný koparmaktan
aþkýn zehrinden içtim
iflah olmaz mýsralarým
tenden geçtim
etimi kemiriyor soysuz zaman
uzamýyor týrnaklarým
talan edeceðim
asma bahçelerini babil’in
soluklanacaðým bir deniz kenarýnda
þaraba katýk edeceðim türkülerimi
dokunacaðým kalbine çölün
dilim keþfe çýkacak
atlasýný teninin
bir muska gibi sakladýðýn
yaralarýna dokunacaðým
-çýrýlçýplak bir gecede karanlýðýn canýna okuyacaðým-
gök konuþacak
kuþlar,balýklar konuþacak
belki de çakýl taþlarý
ve ben
bir lahit gibi susacaðým
Necat USLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.