Hayat kollarýný baðlayýp
suskun bir çocuk gibi baktýkça gözlerime.
Boþalttým düþlerimi
öznesi ben olan sessizliðe.
Kýpýrdamadan þahitlik etti saniyeler
yanýt aradýðým derin sorulara.
Hep düþerken uyandým
küçük dehlizlerin güneþ deryasýnda
doyumsuz arayýþlarýn yorgunluðunda.
Boynumda inci bir gerdanlýk
otuz üçten doksan dokuza
Ýhtiþama ait ne varsa býrakýp ardýmda.
Hak için bilmediðim lisan olsa da Masiva
Sur-a üfler gibi üfledim her ân’mý
göðsümde tuttum imanýmý.
Rahlemde Kuran’nýn tilafet secdesi
dokundum göðün kanatlarýna dal uçlarýnda.
Kökü iremde olan feleðen tüttü Rayihada.
Biliyorum ki;
yerin altýnda adalet baþkaydý.
o yüzden yolculuðum karýnca sýrtýndaydý.
Hata yolculuðunda biri beni sorarsa eðer;
Kervetteyken vahtetim
eþiðin ötesinde ölüm bir hikayeydi.
ebede kalan küsüratýn kendisiydi.
Buruþmuþ bir sayfaydý elimde kalan
okur gibi yaparken dinlediðim gazeldi..!
Ferdaca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.