Kararmýþsa ýþýklarý bir kentin, Ve karartma gecelerine tutsak edilmiþse yürekler, Bir sokak lambasý ýþýðýnýn etrafýnda, Cýlýz kelebeklerin kaderine mahkûmsa sevdalar; Ölüm yakýn demektir…
Gitmek vaktidir; Toparlanalým dostlar… Kalmak acizlerin münferit çaresizliðidir… Ve her çaresizlik bir hiçliðin emaresidir…
Ölüm gülümsüyorken bitap çehresiyle; Gidelim… Cennet tasvir edilmiþken hâlihazýrda; Babil’in Asma Bahçeleri suretinde… Haydi! Cennete gidelim…
Mumlar yakalým önce tanrýlara, Seyre dalarken ikonalarý, Bir veda baþlangýcýnda… Ýspatlayamadýðýmýz varlýðýmýz için yas tutarken; Kangren olmuþ sevdalar için de akýtalým bir kaç damla yaþ... Ve burada yitirdiðimiz benliðimizi, Ýdealar dünyasýnda arayalým artýk... Sonra gidelim ardýmýza bakmadan… Mýsýr çöllerine, Ve Keops Piramidi suretindeki cennete…
Haydi! Toparlanýn! Hayallerim,duygularým ve kimliksiz düþlerim… Dilde (belli/belirsiz) bir beste mýrýldanýrken; Üstelik buselik (makamýnda) ve sefilce… Bir Anka kuþunun ýþýldayan kanatlarýnda; Ve bir serçenin titreyen bedeninde ararken aþký, Gidelim Artemis’in o eþsiz tapýnaðý suretindeki cennete…
Öksüz bir dokunuþtu hayat tene… Bir ananýn sýcacýk rahminde doðup, Kara topraðýn o soðuk baðrýnda son bulan… Ve hepimiz birer krizantemdik hayatýn bahçesinde; Baðban kopardý yapraðýmýzý, Harap olduk, derildik… Yani bize yaþam þansý verilmedi... Ýþte bu yüzden gitmek zamanýdýr, Hindistan’a Taç Mahal suretindeki cennete…
Nar-ý cehennem (yakmasýn) saçlarýmýzý, Buzdan urbanlarýmýzý çekelim üstümüze... Ve býrakalým yanýp kavrulsun dünya; Tekil acýlar içerisinde... Hayallerim, duygularým ve kimliksiz düþlerim… Biz gidelim, haydi…! Doðduðum köylere… Ve bir cennet suretine bürünmüþ Köy mezarlýðýnýn o çamlarla kaplý Heybetli bahçesine…
Gitmek vaktidir, Toparlanalým dostlar… Kalmak acizlerin münferit çaresizliðidir… Ve her çaresizlik bir hiçliðin emaresidir…
(11/07/2008-ANKARA) (A-Y)
Sosyal Medyada Paylaşın:
aysegulguncan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.