SEN,BEN VE AŞK...
Aþkým sevda yüklü koca bir ummandýr;
Her damlasýnda bir ümit kýrýntýsý barýndýran...
Ve sevdam huzur veren bir kuytu ormandýr;
Yeþillerinde o ahlaksýz ruhunu arýndýran...
Aþkýmdan kaçmak adýna attýðýn her adým,
Yüzünü gönlüme akýtan bir katre olacaktýr...
Ve ne kadar uzaklaþmaya çabalarsan çabala;
Varlýðýn benliðime bir o kadar yakýnlaþacaktýr...
Aþkýnýn kilometresini sýfýrlayarak gir hayatýma,
Ve kalbini boþa al ki fazla sevda yakmasýn...
Çünkü aþkým keskin bir virajdýr bilirim lügatýnda
Hýzla girersen uçuruma düþmekten kurtulamazsýn...
Sevdamý bir çam aðacýnýn serin gölgesi sanma,
Hayattan mola almak istediðinde beni kullanamazsýn...
Ve aþkým bir çoban çeþmesi deðildir artýk anla,
Ne kadar içersen iç o sevdaya kanamazsýn...
Baþkalarýnda arayýp durmaktan usanmadýn mý?
Kanayan kalbinin þifalý merhemi yalnýzca bendedir…
Ve ruhum sokaklar ortasýnda kalmýþ bir garip serseri,
Ama bilirim sevgiye aç gönlümün azýðý sadece sendedir…
Kalbim bir tufana tutulmuþ kasaba olur yarim,
Sen beni yok sayýp köþe bucak kaçtýðýnda…
Ve gönlümden kervanlar yürür sana doðru,
Sen gönlümün vadisinden serkeþçe geçtiðinde…
Aþk bir aynaysa ben oraya yansýyan siluetinim
Yüzünde oluþan her bir çizgiden mesuliyetim var...
Ve ömür bir yolsa, bu yolda sana tek yoldaþ benim,
Benden baþkasý sana haramdýr anlasana artýk ey yar!
(11/07/2008-ANKARA) (A-Y)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.