Yağmurun Standart Sapması

þimþekle bulutun tam ortasýnda aðlýyor
çocukluðum

ilk önce yere düþen yaðmur ölür
tüm kainata yayýlan kokusuyla
göðsümdeki sýzýyý yeþertir
bütün hücrelerimle itildim kör kuyulara
hangi duvarýna sýðýnsam
bir yakub’a fresk oldu gözyaþý körlüðüm

zaman
yokluðunda soluðu kesilmiþ eylül duraksamasý
aðýt oluyor akrep yelkovan dansý
takvimleri hissetmiyorum
yapraklarý merhametten yoksun

yine de zamansýz anýlar ve tebessümler
gezinir baðrýmda
hangi gülüþünü hatýrlasam
alýngan oluyor öteki
sebepsiz üþüyorum utanarak
incitmemek için yüzünü

yaðmur kanatýyor belleðimi
O da bazen acýdýr düþtüðü toprakta
Keþke
her damlasý ölümün önünde dursa
rahmetiyle ismaillere kurban olsa
inceden sýzmasa annemle benim arama

öksüz kalsýn istiyordu her bulut
hangi damlasýndan kaçýnsam
avuçlarýmdaydý çocukluðum

öldü,
en son yere düþen yaðmur da býraktý kendini
Sosyal Medyada Paylaşın: