Sebepsiz haykýrýþlarým içimi yakar. O ateþde bir ben yanarým Ve bir ben kahrolurum. Amaçsýz bütünlükler de var, Çaresiz yarým kalýþlar da, Ve hiç sonu gelmeyen sonsuzluklar da. En çok beni arar ölüm! Kaçan kovalanýrmýþ yeni anladým. Ölüm kol gezerken ardýmda Ben sadece hýçkýra hýçkýra aðladým. Amaçsýz bütünlükler de var, Çaresiz yarým kalýþlar da Ve hiç sonu gelmeyen sonsuzluklar da!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Elif Yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.