Kuş Uykusu

kuþumun
ölüm öncesi avuçtaki son görüntüsü;
yüreðimde köz parçasý
tüylerim kýrýk
gagam yara bere içinde
ne zamandýr unuttuðum her acý
genzimi yakan bir nakarat rotasýnda
kuþ uçumu aðýda dönüyor
en çocuksu sesimle!

anlattýðým kuþa bu ölüm nasýl sýðar!

bir unutuluþa sýðmayan varlýðý
sonsuz bedeniyle avuçlarýmda;
konuþamamanýn sessiz öfkesi
üzüncün ýþýk hýzýna vurmasý
içimdeki barýþýn yok oluþu
yüklenip gitti gökyüzümden...

boðucu bir kaos avluda
ayaklarýmýn altýnda doðranmýþ kýrýntýlar
baharý o müjdelerdi oysa
birgün düþeceðini bile bile
yapayalnýz gidiyor þimdi cennetine...

ölüm avuçlarýmdan bile büyük deðilken
kuþumun cývýltýsý gövdemin her yerinde tufan!

göðüs kafesimi kýrarcasýna tuttuðum kuþ
kucaðýmda çoðalýp duran ölüm jesti
oysa yem unutkanlýðýydý korktuðum kelime
þimdi avuçlarýmda çöl özleminde buz bir kütle!

bir aðaç,
en yeþil yerinden baþlasýn yaprak dökmeye!
bir kedi,
en aç haliyle baþlasýn yas tutmaya!
bir hayat,
en cývýltýlý sesiyle baþlasýn muzipçe gülmeye!
bir ölüm,
en itaatkâr duruþuyla baþlasýn kendinden utanmaya!

aþkla sevdim seni
hangi avucumdaysan, öbürü uçurum
bir çalýya döndü gövdem!
Sosyal Medyada Paylaşın: