Elektrokardiyogram

dýþýmýza dökülen tuzlu bir denizdir ölüm
çoðu kez batýk bir gemi
insanda esen rüzgâra yeminli
baþlangýcýn sonu da olsa
boþalýr insanýn çöp tenekesi
oturup ayýklasam
daðlar dayanmaz çaputa sarýnmýþlýðýma!

yüzüme çizdiðim gülücüðün
yüreðime yürüyen
yaðmurun agoni hali
bu yüzden
bazýlarý yürekte sevdayken ölür!

ilk kaybolan görmedir
unutacaðýmýz ilk suret hangisi
dökülen son gözyaþý
ölüm anýnda aðlama hissi mi
hangi yanaða sürçerek

bir sevebilsek
aþk görme ile iþitme arasý
bir kalp nakli baðýþla kendine
nefes alýrsan
yüreðinin aynasý buðulanýr

belki uzun yaþarsýn, belki ölüm haklý çýkar
hangisine niþan alsan
kendini vurursun!

ölüm her zaman kuþ sesi kadar þaþýrtýcý
bir çok kere yitirdim sese dönüþen kelimeleri
ellerim yanaklarýmda durunca
anladým boþluðu
çoðaltýn yansýmalarý kefil deðilim suretlere
bakacak olsam darýlýr aynalar

býrak kýrýlan kalp sende kalsýn
eksik parçalarýyla buluþtur kendini

ölüm bir fabrika kadar gürültülü
bir yaný bereket
bir yaný kudurgan sancý
bulutun yaðmuruna bakmasý gibi

bir hayat bir ölümü yaþar
iyileþtir kalbini
getiremezsin geçen günleri geri
her rükû kendine eðilir!


Sosyal Medyada Paylaşın: