kır çiçekleri

her þey nasýl da mahvoldu
bak iþte!
açmaya korkar oldu kýr çiçekleri
ya bahar hiç baþlamazsa bu bahar..
düþün sonbaharýn bitmeyen kederini

doksan dokuz ihtimalden birinde öldüm
sayýyordum içimden, içimde gezinirken
bu da olmadý iþte! bu da! diyordum
çok inançlýydým inanmazken bile
hayret bile etmiyordum, kin bile tutmuyordum
yaþantýnýn simetrisini, açýlarýný bakýþlarýn ve iç daraltan acýlarýný
düzeltebileceðimi sanýyordum
perspektif olarak yaklaþýyordum darbelere
üç boyutlu umarsýzlýðýmla, boþ ver! diyordum
sýrf geriye dönmemek için kaskatý bir inatla
sersefil, savrulurken yine dimdik ve aptalca
tuhaf bir gurur duyuyordum, yaptýklarýndan eminsiz

þehvete bulaþmýþ parmaklar gibi doyumsuz
aniden yabancý
görmediklerine ve gördüklerine bile
sanki bütünden kopmuþ bir kýrýntý ama bütünden de bir parça nihayetinde
hep terk edilmiþ, bir sebepten ötürü
ve kimi zaman terk etmeye inanmýþ
inandýðý her þey kadar yalan doðrularla
hakikati özünde bulamadýkça yanýlmýþ
bu eþsiz azmin fevkalâde baþarýsýzlýðý
þaþýlacak ölçüde bir hayret!
mütemadi bir hayrett!


her zaman mükemmel sonuç vermez gayret
olmuyorsa bir bildiði vardýr hayatýn, sabret
ne kadar uðraþýrsan kendi benliðine çarparak
kýrýklarý parça parça toplayýp aklýnýn ucundan
kendinden baþka kimse yok hatalarýný tanýyan
ne bir kalleþe lüzum var artýk
ne azýlý bir düþmana imkan
içinde çýkmak için deliren bir volkan
sen hep hayatý tenhalarda arayan, soran
býrak artýk manzarayý seyret!

söyle!
bir serinlik gibi yalayýp tenini geçen neydi?
boþ odalardan karanlýða akan endiþen miydi?
hep kaldýðý yerden baþlayamayan..
koparýldýðý yerde yeniden açan
yalnýzca kýr çiçekleri miydi..





fulya/nisan2020

Sosyal Medyada Paylaşın: