Yalnızlık Üzerine...
-Bir baþýma yapayalnýz yaþýyorum demiþtin?
- Evet, öyle demiþtim.
- Yani, yalnýz olduðunu mu kastetmiþtin?
- Evet, onu kastetmiþtim.
- Yalnýz olmak nedir bilir misin?
- Evet, bilirim.
- Nedir, söyler misin?
- Evet, söylerim.
"Yalnýz olmak, bir baþýna kalmaktýr, hiç kimsesi olmamaktýr. Tek baþýna yaþamaktýr. Yalnýz insanlarýn yalnýzca içlerinde kendine ait dünyalarý vardýr. Kimi kimsesi yalnýzca oradadýr. Gerçek olsalar da, olmasalar da...
- Bu bahsettiðin yalnýzlýk deðildir, gerçek de olsa, hayâli de olsa, yine de birileri vardýr hayatýnda veya bahsettiðin dünyasýnda.
- Peki sence yalnýzlýk nedir?
- " Yalnýzlýk, insanýn kendisinden bile yoksun olmasýdýr. Göðsünde bir kalp, Ýçinde bir ruh bulamamasýdýr. Düþlerinde ne evren varolmuþtur ne de kendine ait bir dünya. Boþluk bile hiçtir, hiçlik bile boþtur ona göre. Kimi kimsesi olmamasý yetmez, kendisinide yok saymalýdýr. Ýnsanýn, kendi sesini unutmasý, kendini hatýrlamamasý, hiçbir þey hissetmemesidir. Yalnýzlýk, herkese nasip olan, basit bir þey deðildir..."
- Yani ben yalnýz deðilim?
- Bence deðilsin.
- Peki sen yalnýz mýsýn?
- Seninle konuþtuðuma göre bende yalnýz sayýlmam.
- Peki bana örnek verebileceðin, iþte þu insanlar yalnýz diyebileceðin bir kaç örnek var mý?
- Elbette var. Hiç doðmamýþ insanlar bir, ölü doðmuþ insanlar iki.
- Hayatta yaþayan bir yalnýz hiç yok mu?
- Hayatta kendini yalnýz sanan çok insan var ama çoðu aslýnda yalnýzlýðý bir kiþi olmak sanýyorlar. Yalnýzlýk, rakamsýzlýk, sessizlik, ruhsuzluktur. Ama soruna gelecek olursak, hayatta da yalnýz insanlar var elbette.
- Kim meselâ, merak ettim?
- Baðý kopan kiþiler onlar. Fakat yarým yalnýzdýrlar.
- Nasýl yani, açar mýsýn birazcýk?
- Tabi ki. Ýnsaný yaþatan nedir? Ýnsana hâlâ nefes aldýran nedir? Sevgidir deðil mi? Gelip geçici, ister sancýlý ister sancýsýz , gelip geçici sevgiden bahsetmiyorum. Beþikten mezara, rahimden topraða, yani baðý hiç kopmayan sevgiden, anne sevgisinden bahsediyorum. Duyulan sevgi , ölüm bile olsa asla kopmaz. Peki ne mi olur o vakit? Yarým yalnýzlýk. Yani gücünü aklýmýzýn alamayacaðý iþte böyle sevgi baðlarý var hayatta, bu hem anne tarafýndan hemde evlat tarafýndan kurulu bir baðdýr. Yani anne ölürse evlat, evlat ölürse anne, yarým yalnýzdýr. Bir yanlarý ölene kadar hep tepkisiz, ölü, hiçtir. Gözyaþýndan olma bir denizdir, çýðlýktan olma rüzgârlar vardýr, birazda deliliktir. Nihayetinde yarým yalnýzlýktýr. Tam yalnýz dersen, görmedim henüz öylesini.
- Neden yarým yalnýzdýr peki? Yani neden tam deðil?
- Ýnsanýn yarýsý evren, yarýsý annedir, o yüzden. Çünkü yaþamaya yarým da olsa devam eder insan, diðer yarýsý, evren hâlâ ve hep duruyordur çünkü yerinde. Evren , varolan bütün sevdiklerimizdir ayný zamanda.
- Peki, yalnýzlýk üzerine anlattýklarýn tamam, baþka bir þeyler de sormak isterim. Meselâ mutluluk, huzur, anlam nedir? Kimler öyle, kimler öyle deðildir?
- Sanýrým bunun cevabýný vermem için, bin sayfalýk bir kitap yazmam gerekecek. Ve vaktim yok, baþka zaman yanýtlasam?
- Olur.
...
Düþünce denizim düþ alemime akýyor
Düþlerim, düþüncelere karýþýyor
Beynimde fotosentez yaþanýyor
Buhar olup göðe, gökten yere düþüyor.
Besin zinciri kýsýr döngü
Her canlýnýn zihnimdir yönü
Bendedir hep bende, maddi manevi
Her canlýnýn baþý sonu.
Ben anladýðým gibi
Siz anladýnýz mý bunu?
En garip, en yalnýz, en hüzünlüsü ;
Ölümsüz Yýldýzlar!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ezeli Gece Ve Yıldızlar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.