Öpüyorum...

Þu dünyada neyleyim sensiz?
Sen varsan þiir gibi yaþarým,
Sen yoksan sana þiirler yazarým,
Þu dünyada neyleyim baþka?
Gençliðimi sana verdim ben
Seni severek büyüdüm ben
Ve seni severek yaþlanýyorum
Þu dünyada neyleyim ben?

Beni hem ihtiyarlatansýn
Beni hem gençleþtiren,
Inandýðýnýz Tanrý, hanýmefendi
Seni sevmek için var etti beni
Sözünden çýktýðým yok hiç
Varoluþumu, sürdürüyorum hâlâ
Yolumdan þaþmadým hiç
Seni seviyorum hâlâ
Baþka neyrim ki ben?

Ama kayboluyorum bazen
Akýl saðlýðýmý kaybediyorum
Tanrý’nýz hanýmefendi
Sevgimden büyük vermemiþ aklýmý...
Tanrý nedir hanýmefendi?
Sevgi mi? Yaradan mý? Güzellik mi?
Tam olarak bilmiyorum ben
Ama bu eþgale uyuyorsun sen!

Ölümsüz ama o, diyeceksiniz
Aþýklar ne zaman ölmüþ hanýmefendi?
Ahh, ne kadar yücesiniz gözümde,
Bir bilseniz, bilseniz , bilseniz...
Siz ki varolduðumu belki hiç bilmeyeceksiniz,
Bu þiirleri hiç okumayacak,
Ve benim inançsýz kaldýðýmý
Siz yokken hiçbir þeyi tanýmadýðýmý...

Hak aþkýna yanan bir can düþün
Tekkesini, kuran-ý kerimini
Kitabýný , minberini
Büyük , kutsal bir þeyi
Kutsal hislerle öpen biri gibi
Öpüyorum, kutsal bir biçimde
Sizin güzel gözlerinizi, kalbinizi
Çünkü bende hak aþkýna yanýyorum
Çünkü siz benim Hak’kýmsýnýz...

Su akar gider, ömrüm gibi
Onunla beraber ben gider, sen gider
Içim içimden gider, biz gider
Buluruz yataðýmýzý,
Penceresinden bakmýþsýn ki
Evren ýþýl ýþýl karþýnda duruyor
Yataðýmýzda aþk uyuyor
Ben ise Tanrý’nýzýn yüreðini öper gibi
Öpüyorum dudaklarýnýzý...

Sosyal Medyada Paylaşın: