ne zaman bir otogar düþünsem üþürüm. esrimiþ yaðmurlar gelir geçer gözümden hüzünlü ikindilere bürünürüm, ve seni kaybolan otobüslerin ardýndan ýsrarla sallanan ellere düþürürüm !
el dedimde; saraylar basan bir savaþçýydým saçlarýna dokunduðumda, misak-ý milliye sýðmaz hayallerim tutuþurdu. kendimi bildim bileli hep uzunca susmayý sevmiþimdir fakat saçlarýna dokunca durmaksýzýn anlatýrdým; yetiþirdi Asya’nýn ortalarýnda bir kýzýl elma, kaþlarým tien þan olurdu gözlerin garip tuna, sarar sarmalardýk daðlar aþacak yaralý kurdu ve severdik beraber kurduðumuz sýnýrlara sýðmayan yurdu!
ne zaman bir otogar dönüþü olsam bütün ceplerimi boþaltýr dilenciler! sonra çöker sabahý olmayan bir akþam karanlýðýn içinde dolaþýr kadýn sesleri (lanet olsun!..) hiçbir aðlayýþ ýslatmýyor gözlerini hiçbir ses çýnlatmýyor gülüþlerini hiçbir çiçek sen kokmuyor buram buram ve bilesinki mesul tutuyorum gidiþini bu kadar pis ve lanetli týrnak arasýysam !
olsaydý bir “gitme kal” diyecek fýrsatým ; bu kadar kirlenmiþ ve ‘keþke’li olmazdým, gittiðin yol boyunca sabahlara karþý þarampollere yuvarlanmazdým.. Sosyal Medyada Paylaşın:
Garip Tuna Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.