Arafta Bir Yürek

Arafta bir yürek bu benimkisi.
Bir sana meyilli, bir sana deli,
Bir sende silip atmýþým bütün çizgileri,
Bir sende devþirmiþim yaðmurlarý yangýnlara,
Bir sende kapatmýþým kapýlarý,
Çarpýp çýkarcasýna umutlara.
Belki þuan, ne aklýndayým ne de umurunda.
Mevsimsiz, sevgisiz yaþamaya çalýþan,
Bir yabancýyým belki düþ bahçenin kenarlarýnda.
Ama bilki gittiðin gün,
En güzel gülleri diktim ben,
Bir yaranýn sen kokulu sýzýlarý arasýna.
Bir sana duyuramadým þu inleyen yürek sesimi,
Bir sende sevemedim bu çekip gitmeleri.
Bir sende deðiþiyor aldýðým nefesin bile dengesi,
Kaybetmiþim yolumu ben sende, sen gideli,
Kýlavuzsuz kalmýþým hasretinin elinde, sensin sebebi.
Sahipsiz bir mezar,
Terkedilmiþ bir viraneyim þehrin en tenha yerinde.
Þimdi bul bulabilirsen sen beni,
Küle döndürdüðün bir avuç hayalin içinde.

Oysa mevsimler,
Oysa mevsimler bile seninle bir baþka güzeldi,
Yakamozlar bir baþka anlamlýydý gözlerinde,
Okuduðum gazetenin, dinlediðim þarkýlarýn,
Yazdýðým þiirlerin, yediðim simidin, içtiðim çayýn,
Seviyorum bile diyemeden karþýlýksýz sevmenin,
Ve haberin olmadan seni özlemenin,
Ve gelmeyeceðini bildiðim halde,
Seni kapý önlerinde ümitsizce beklemenin,
Kýsacasý hayatýma kattýðýn her þeyin,
Bir baþkaydý sana dair kokusu.

Arafta bir yürek bu benimkisi,
Öylece terkedilmiþ sevdanýn orta yerinde.
Ne bu dünyaya yaranabildim,
Ne sana yar olabildim,
Ne sana kal diyebildim,
Ne kendim kalabildim.
Tadý tuzu olmuyor hiç bir þeyin sensiz,
Gökkuþaðýnýn rengi yok, hayatýn ahengi.
Deniz dalgasýz, ekmek katýksýz,
Buðday baþaksýz, umutlar yarýnsýz,
Ben sensiz,
Ben kimsesiz.

Kayboluyor hayatýn en çocuksu neþeleri bile inan yokluðunda,
Bir yetimin dokunaklý bakýþlarýnda,
Savrulup gitmesi gibi insanýn, bir bayram sabahýnda,
Savrulup düþüyorum,
Senden bi haber kurumuþ çorak topraklara.

Arafta bir yürek bu benimkisi,
Kalbinden, hayatýndan apansýz sürgün edilen.
Bir yaným göç hazýrlýðý içinde,
Bir yaným hâlâ kalabilmenin bahaneleri peþinde,
Gitmek kolay, gitmek kolay da,
Seni býrakýpta söyle þimdi,
Nasýl, nereye,
Bu kendinden çaresizce kaçýþ kime.
Hani perde perde inmese zamansýz gülüþün önüme,
Bir de düþmese adýn dilime, sýzýn yüreðime,
Belki böyle salmazdým bende kendimi,
Küsmezdim bir þehre sýrf sen yoksun diye, iyiden iyiye.
Gelip geçiyor damla damla sen,
Olanca haþmetiyle gözlerimden.
Yakaladýn ya yine beni, yokluðuna böyle yenik düþmüþken,
Yað yaðabildiðin kadar þimdi üzerime.
Mevsim, sonbahar nasýl olsa,
Kimseler anlamaz zaten aðladýðýmý bu yaðmurda.
Söz uzun, yol uzun, hasret uzun.
Ben kýrgýn, ben solgun, ben yorgun.
Beraber yürüdüðümüz akþamlar geliyor aklýma,
Sonra her yer sen gibi kokuyor yol boyunca,
Hadi gel,
Hadi gel de dayan þimdi dayanabilirsen,
Ýçimde kanayan bu yaralarýn dinmeyen aðrýsýna.

Arafta bir yürek bu benimkisi,
Ya dön gel,
Al beni de artýk yanýna.
Ya da vur o son darbeyi,
Düþeyim sensizliðin en ücra noktasýna,
Bir sevdanýn ardý sýra,
Öylece, ulu orta.

Sosyal Medyada Paylaşın: